Ekipa arheologa otkrila je prvu masovnu grobnicu izvan Londona sa žrtvama velike kuge koja je u 14. stoljeću pokosila polovicu od šest milijuna stanovnika tadašnje Engleske, objavilo je u srijedu sveučilište u Sheffieldu.

Kosturi 48 osoba, među kojima je 27 djece, pronađeni su u blizini bolnice opatije Thornton, u Lincolnshireu na zapadu Engleske, u masovnoj grobnici u polju na kojem mirno pasu ovce.

Cuđu, ili cuču, prastara je kineska igra loptom kojom se baratalo nogama uz zabranu korišćenja ruku, a cilj je bio ubaciti loptu kroz otvor u mrežu. FIFA ga priznaje kao najraniju formu fudbala za koju postoji istorijski dokaz, mada se konstatuje i činjenica da se savremeni fudbal u Ujedinjenom Kraljevstvu razvio totalno nevezano za njega.

Prvi dokument u kome se pominje cuđu su “Strategije Zaraćenih država” (u pitanju je period kineske istorije između 5-3. veka p.n.e.) i u to delu koji se bavi kraljevstvom Ći. Ova se igra pominje i u “Zapisima Velikog istoričara”, remek-delu Sime Ćena, utemeljitelja kineske istoriografije, koje je završeno oko 94. godine p.n.e.

Cuđu je prvobitno bio vojna takmičarska vežba, ali je tokom vladavine dinastije Han (206. p.n.e. - 220. n.e.) postao i dvorska zabava, kao i zabava viših klasa. U to vreme su ustanovljena i standardizovana pravila; na carskom dvoru je postojao specijalno izgrađeni teren sa po šest golova (oblika polumeseca) na obe strane.

Tokom dinastije Tang (618-907. godine) cuđu je doživeo znatna unapređenja. Na primer, lopta napunjena perjem zamenjena je dvoslojnom vazdušnom loptom. Pojavile su se i dve različite vrste golova: jedna je podrazumevala stative sa mrežama na obe strane terena, dok je druga podrazumevala jedan gol na sredini terena.

Prestonica Tanga, grad Čangan, imala je pregršt terena za cuđu koji su se nalazili ne samo u palatama već i dvorištima privatnih kuća elite. Vojnici su igrali caru za dušu, a igrale su i devojke; zabeleženo je da jednom ekipa 17-godišnjakinja pobedila ekipu vojnika. Igrali su čak i učenjaci i intelektualci.

Cuđu je procvetao posebno tokom vlasti naredne dinastije Song (960-1279), kada je zbog društvenog i ekonomskog napretka postao popularan u svim slojevima društva. Bilo je čak i profesionalnih igrača koji su uživali veliku popularnost; u jednoj grupi su bili dvorski “fudbaleri” a u drugoj obični civili koji su živeli od ovog sporta.

Izraelski arheolozi nedavno su otkrili kod Tel Aviva jedinstveni komad grnčarije star gotovo 4.000 godina, na kojoj se nalazi figura osobe kako zamišljeno sedi, saopštili su arheolozi.

Ovaj vrč star 3.800 godina pronađen je u Jehudu tokom iskopavanja pred izgradnju stanova.

Visok 18 centimetara, vrč bi bio tipičan za srednju bronzanu eru u tom području da mu iz ispupčene baze ne izlazi uski vrat koji je u obliku tela osobe s misterioznim licem koja se oslanja na svoju desnu ruku, kao da je apsorbovana svojim mislima.

Lice, ruke, noge postavljene su oko vrata vrča tako da formiraju osobu, verovatno muškarca prema arheolozima. Zajedno sa ovim komadom pronadjeni su i bodeži, glava sekire i vrhovi strele, kako izgleda stavljeni tu kao pogrebna ponuda za poštovanog člana neke drevne zajednice.

- Nivo preciznosti i pažnje koja je pridata detaljima da se formira ta skulptura stara gotovo 4.000 godina je impresivan - rekao je voditelj arheoloških radova Gilad Itah.

Nemoguće je, međutim, utvrditi ko je bio pokojnik i ko su bili ljudi koji su mu odali počast, rekao je on za Frans pres.

Arheolozi u Egiptu pronašli su ostatke grada starog više od 7.000 godina s kućama, alatima, grnčarijom i velikim grobnicama.

Grad se nalazi pored rijeke Nil, u blizini hrama Seta Prvog u Abydosu. Eksperti kažu da veličina 15 pronađenih grobnica ukazuje na visok društveni status sahranjenih.

Tim znanstvenika, sastavljen od paleopatologa (znanstvenici specijalizirani za proučavanje bolesti i ozljeda na starim ljudskim i životinjskim ostacima) sa Sveučilišta u Pisi otkrio je stoljetne proteze u staroj obiteljskoj grobnici.

Vjeruju da proteza datira između kraja 14. i početka 17. stoljeća što je čini najstarijom ikad pronađenom, iako se zna da su Etruščani i Rimljani radili proteze od ljudskih i životinjskih zuba već u 7. st. pr. Kr.

Jedan od članova tima, dr. Simona Minozzi, je rekla: "Iako postoje opisi sličnih predmeta u tekstovima iz tog razdoblja ne postoje poznati arheološki dokazi. Proteza pronađena u ovoj grobnici je prva iz tog povijesnog razdoblja. I kao takva je vrijedan dodatak povijesti stomatologije''.

Govor američkog predsednika Džona F. Kenedija o medijima i tajnim društvima koji je održao 27. aprila 1961. godine, u prostorima poznatog hotela Astoria u Njujorku, stajao ga je života, misle mnogi.

Dve godine posle ovog govora u kome je američki predsednik napao medije, urednike i novinare, ali i otkrio ko vlada svetom, izvršen je atentat na njega. Bilo je to 22. novembra u Dalasu. Na Kenedija su u 12:30 po lokalnom vremenu, dok se u predsedničkoj limuzini sa spuštenim krovom vozio po ulicama grada, ispaljena tri hica iz puške. Dva su ga pogodila. Kenedi je preminuo nedugo nakon toga.

Nekoliko sati nakon atentata uhvaćen je bivši marinac Li Harvi Osvald. Ubrzo je i optužen za atentat. Osvald je tvrdio da je nedužan, ali to nije imao prilike da dokaže pred sudom, jer je dva dana kasnije u policijskoj stanici pred TV-kamerama ubijen od strane Džeka Rubija, vlasnika noćnog kluba povezanog sa organizovanim kriminalom.

Kenedi je u tom svom obraćanju prokazao neke stvari koje se događaju iza zavese. Na početku govora je objasnio kako funkcionišu mediji... Krenuo je dalje i otkrio ono najzanimljivije.

"Sama reč tajnost, suprotna je slobodnom i otvorenom društvu. I mi smo kao ljudi, po svojoj prirodi i istorijskom nasleđu suprotstavljeni tajnim društvima, tajnim zavetima i tajnim procedurama. Odavno smo odlučili da opasnost od prekomernog i neovlašćenog skrivanja određenih dokumenata daleko nadilazi opasnost koja je u startu dovela do takvih mera", kazao je davne 1961. godine Kenedi.

Naučnici su u centralnom dijelu Turske pronašli morske fosile stare 33 do 55 miliona godina, što ukazuje da je ta oblast nekada bila pod morem, javila je danas agencija Anadolija.

Ruski restauratori otkrili su nešto neverovatno tokom restauracije slavne slike Vladimira Lenjina. Ispod nje su naime pronašli portret njegovog zakletog neprijatelja...

Car Nikolaj II i vođa boljševičke revolucije iz 1917. Vladimir Lenjin delili su isto platno gotovo ceo vek.

Ova tajna otkrivena je sasvim slučajno tokom nedavne restauracije, na kojoj su angažovani stručnjaci sa Štiglicove akademije umetnosti i industrije u Sankt Peterburgu.

Naime, kada je Lenjin umro 1924, sovjetski umetnik Vladislav Izmailovič dobio je zadatak da preko portreta Nikolaja II naslika Vladmira Lenjina. Na sreću, slikar je ignorisao to naređenje. Naslikao je Lenjina, ali s druge strane platna, i tako sačuvao carev portret.

"Bio je odličan umetnik. Shvatao je da se vremena menjaju, pa je koristio boje koje se lako spiraju i naneo nekoliko slojeva, pa je spasao prelepi portret Nikolaja II. Sigurno je znao da očuvanjem carevog portreta reskira vlastiti život. Da ga je neko tada otkrio, strijeljali bi ga na licu mesta", kaže Vasilij Kičedzi, rektor akademije Štiglic.

Sačuvani carev portret naslikao je 1896. ruski umetnik Ija Galkin. Iako je platno oštećeno 70-ih godina prošlog veka, restauracija je počela tek 2013. godine. Međutim, carev portret na pozadini otkriven je tek kad je slika skenirana rendgenom.

Iskopavanja u 4.500 godina staroj citadeli Kirbet al Batravi, koja leži na obodu crne pustinje u severnoistočnom Jordanu, otkrili su novi sloj ostataka, neverovatno bogat arheološkim blagom. Ironično, upravo propast palata sprečila je propast blaga koje je pronađeno.
Među pronađenim artefaktima su prestižni predmeti u veoma očuvanom stanju, a arheolozi veruju da je većina blaga pripadala poglavaru citadele.

Nova knjiga o medicinskom kanibalizmu otkriva da je monarhija u Britaniji ponekad koristila ljudske delove tela, uglavnom u svrhe izlečenja.

Autor dodaje da ovo nisu upražnjavali samo ljudi plemićkog porekla, nego da se taj običaj sprovodio duž cele Evrope.

Iako su osuđivali varvarske kanibale iz Novog sveta, Britanci su koristili, pili ili nosili ljudsko meso, mast, krv, kosti, mozak i kožu.

Delove su uglavnom uzimali sa mrtvih vojnika, a neke su čak koristili kao lek protiv krvarenja iz nosa, kaže dr Ričard Sag sa Duram univerziteta.

“Ljudsko telo je bilo široko korišćeno kao terapeutsko sredstvo, a delovi koji su se najčešće koristili bili su meso, kosti i krv,” rekao je dr Sag.

“Džejms je odbijao da se leči pomoću leševa, ali su Čarls I, Čarls II, Frensis I, hirurg Elizabete I, kraljica Meri i mnogi drugi rado pribegavali ovoj vrsti lečenja.”

“Istorija medicinskog kanibalizma otvara mnoga važna društvena pitanja”, kaže dr Sag.

“Medicinski kanibalizam je vrlo značajan za evropsku nauku - o tome treba pisati, razmenjivati podatke i teoretisati.”