„Dok sam ja živ, živeće i dinastija Romanov“, govorio je pre jednog stoleća starac Grigorij Raspućin. Doista, samo nešto više od dva meseca nakon njegovog ubistva 30. decembra 1916. godine, desila se Februarska revolucija, car se odrekao prestola, nešto kasnije cela carska porodica je pobijena, a zemljom je zavladao haos.

Grigorij Raspućin je bio rodom iz proste seljačke porodice iz Sibira. Za vreme svojih putovanja u mladosti upoznao se sa mnogim monasima i sveštenstvom, uključujući predstavnike Petrogradske duhovne akademije. Raspućin je kao misteriozni iscelitelj privukao pažnju i samog Nikolaja Drugog. Vremenom, Raspućin je razvio veliki uticaj na imperatorsku porodicu zahvaljujući sposobnosti da leči carevića Alekseja, koji je bolovao od hemofilije.

Čim je Raspućin počeo da se pojavljuje na carskom dvoru, protiv njega je pokrenut pravi „informativni rat“. Odmah su ga optužili da postavlja i smenjuje ministre, usmerava spoljnu i unutrašnju politiku, a krajem 1916. godine smatralo se da je on kriv za sve neuspešne kadrovske odluke koje su dovodile do poraza Rusije u ratu.

Međutim, savremeni istoričari sve više su skloni mišljenju da je Raspućinov uticaj na rusku politiku preuveličan. Iako je Raspućin imao uticaja na caricu, jer je ona u njemu videla spasioca svog sina, car Nikolaj je bio prilično ravnodušan. On ga je cenio jer je lečio carevića, ali ga nije video kao političkog savetnika. Čak je naložio tajnoj policiji da ga prati.

Velika kneginja Olga Aleksandrova, sestra Nikolaja Drugog, u svojim memoarima se seća: „Niko drugi nego Niki je vremenom zabranio Raspućinu da se pojavljuje u dvorcu. Upravo on je poslao ’starca‘ u Sibir, i to ne jednom“. Narod se poveo za „propagandom“ i Raspućin je za većinu postao simbol grešnika.

Kineski arheolozi pokušavaju da reše misteriju davno izgubljene statue Bude koja je postala vidljiva tek kada je nivo vode opao više od 10 metara.

Ova statua je pronađena u okrugu Nančeng u kineskom gradu Fudžou i mogla bi da datira iz XIV veka, prema saopštenju Xinhua News Agency.

Čuvena i širom SAD slavljena specijalna jedinica američkih mornaričkih "foka", poznatija kao "tim 6" koji je ubio Osamu bin Ladena, vršila je stravične ratne zločine u Iraku i Avganistanu, otkriveno je nakon svedočenja bivših članova te jedinice.

Informacije o užasima koji su se dešavali tokom američke invazije na ove dve države objavio je portal "Intersept", koji vodi poznati novinar britanskog "Gardijana" Glen Grenvald, poznat po tome što je prvi intervjuisao Edvarda Snoudena.

Među zločinima koje je američka jedinica počinila spadaju odsecanje glava, mučenje, ubistva iz osvete, sakaćenje...

"Intersept" je priču objavio nakon više od dve godine temeljnog istraživanja, razgovora sa svedocima zločina, kao i sa 18 sadašnjih i bivših pripadnika američkih "foka", uključujući četiri nekadašnja komandanta.

"Intersept" je na samom početku razjasnio da se ove optužbe odnose na malu grupu specijalaca koji su se "oteli kontroli", te da bi bilo pogrešno za zločine optuživati sve američke "foke".

Prvi zločin o kojem postoje dokazi dogodio se 6. marta 2002. godine. Tada je, prema otkrićima "Intersepta" koja prenose britanski mediji, poručnik Vik Hajder sakatio telo avganistanskog civila koji je stradao u pokušaju da pobegne od bombi koje su padale na istočnu provinciju Paktija.

Nedavno otkriveni “arheološki materijal,“ iskopan u Peruu je stvorio zbunjenost na društvenim mrežama. “Kandža“ sa tri prsta, i mala mumificirana izdužena lobanja iskopani su u Kusku, i postoje ljudi koji veruju da ovi misteriozni skeletni ostaci mogu ukazivati na nepoznate vrste humanoida na Zemlji. Drugi, naravno, veruju da je to lažnjak.

Iako još uvek nisu izvršena nezavisna ispitivanja čudesne “vanzemaljske kandže“ tim zadužen za ovaj nalaz veruje da će radiokarbonsko i DNK testiranje otkriti pravo poreklo misteriozne ruke.

Kako biste objasnili drevno vađenje, prevoz i postavljanje supermasivnog kamenja koje imaju preko 100 tona, a kamoli 1.000 tona? U Baalbeku se nalazi savršeno uklopljeno kamenje od 1.500 tona koji formiraju temelje koje ni veliki rimski hram ne bi mogao da obuhvati. Naša nauka i tehnika danas ne mogu da ih objasne.

Šta ako je, neka kultura nepoznata istoriji, mogla pomerati ovo supermasivno kamenje, postavljati i jedne na druge, savršeno ih uklapajući, pre naših najstarijih kultura?

Zanimljivo, brojna antička nalazišta širom sveta se, po mišljenju brojnih autora, smatraju krajnjim dokazom da je hiljadama godina pre pisane istorije, nekako, neka drevna kultura uspela to da uradi.

Grupa arheologa amatera su, u potrazi za bunkerima iz Drugog svjetskog rata, slučajno otkrili drevno istorijsko mjesto.

Vjeruje se da je riječ o italijanskom ekvivalentu Stounhendža, jednake važnosti. Arheološko otkriće je potvrđeno od strane stručnjaka i navodi se da je jako važan za razumjevanje praistorije.

Grupa arheologa amatera, pod imenom “Prijatelji“, sprovodili su istraživanje bunkera iz Drugog svjetskog rata na Siciliji, kada su naišli na tvorevinu poput Stonuhendža.

Pre oko 4500 godina, čudna praksa sahranjivanja se pojavila u Škotskoj, kad su se pored tela preminulih stvaljali pehari i drugi predmeti. Ljudi koji su ovo praktikovali su i dobili ime po ovim zvonastim posudama, koje su upotrebljavali tokom sahranjivanja, i poznati su kao "narod pehara".

Skorašnje istraživanje artefakata koje su ostavili iza sebe, baca novo svetlo na to kako su oni nekada živeli.

Ovaj narod je živeo u Britaniji oko 2500 p.n.e. i oni su na to podneblje doneli metal, točak i manje centralizovanu političku kulturu.

Nova studija otrkiva kako su se običaji ovog drevnog naroda širili Škotksom.

Autor Nil Kurtis, šef muzeja na Aberdin Univerzitetu i Nil Vikin, kustos u Britanskom muzeju, su detaljno istražili sve dokaze koji su prikupljeni, a povezani su sa ovim narodom. Oni su ispitivali neobične grupacije grobova između Invernesa i Aberdina, kao i predmete u njima.

- Severoistočna Škotska je najverovatnije prvo mesto gde se proizvodila bronza u Britaniji - rekao je Kurtis.

Zaljubljenik u istoriju Stjuart Vilson, potrošio je 50.000 evra na parče zemlje ispod kog je verovao da se krije neko blago. Ispostavilo se da je u pravu, pošto je pronašao - srednjovekovni grad.

Vilson je kupio posed od skoro dva hektara u Južnom Velsu pre više od decenije. Bio je ubeđen da je tu zakopano nešto veoma važno za normansku istoriju.

Sada, 12 godina kasnije, tridesetsedmogodišnjak je sistematizovao sve svoje nalaze i otkrio srednjovekovni industrijski grad u južnom Velsu.

One teže više od 100 tona, sačinjene su od čistog asuanskog granita i precizno su dizajnirane da imaju nivo otpornosti koji se smatra izvanrednim i dan danas.

24 čudnih i zlokobnih crnih kutija u obliku kovčega je otkriveno pod zemljom u planinskoj pećini, 12 milja južno od Velikih piramida u Gizi.

Veština tesanja kamena, koja je tačna do nekoliko mikrona, je toliko neverovatna da su neki stručnjaci zaključili da kutije nisu sagrađene za egipatske faraone, već da su zapravo ostavljene na Zemlji od strane vanzemaljske rase i jednostavno prisvojene od strane kraljeva.

Zift crne kutije prikazuju pojedine hijeroglife ali su oni toliko lošeg kvaliteta da se mogu smatrati grafitima.

Kineski arheolozi pronašli su mač za koji se veruje da je star više od 2.300 godina.

Ovaj neverovatni artefakt pronađen je u grobnici u gradu Sinjang u centralnoj kineskoj provinciji Henan.

Smatra se da mač potiče iz vremena Zaraćenih država, što je period od 250 godina između 475. pne i 221. pne, u kojem su se dešavali brojni žestoki ratovi između osam država dinastije Džou.

Na snimku koji je objavio portal Kineskog međunarodnog radija (CRI), dvomilenijumski mač je izgledao oštar i još uvek sjajan kada su ga arheolozi izvukli iz kanija.

Nakon nekoliko testova artefakt će verovatno biti izložen u nacionalnom muzeju.