Glavni razlog brodoloma Titanica na njegovom prvom putovanju nije sudar sa santom leda, nego požar, tvrdi se u novom dokumentarcu.

Novinar Senan Molony već 30 godina istražuje najpoznatiji brodolom u povijesti. U dokumentarcu “Titanic: novi dokazi” tvrdi kako za brodolom nije kriv sudar sa santom leda 15. travnja 1912. nego požar, prenosi Daily Mail. Kaže kako je vatra bjesnila u kotlovnici još otkako je brod izašao iz brodogradilišta. Upravo je požar u skladištu ugljena, tvrdi, oslabio trup broda i to baš na mjestu na koji će kasnije udariti santa.

Kaže kako je zbog temperatura koje su dosezale i 1000 stupnjeva Celzijevih, sudar koji bi tek ogrebao Titanic, izazvao katastrofu. Ako su njegove teorije točne, one bi značile kako su kapetan, ali i vlasnici i brodograditelji krivi za kriminalni nemar zbog kojeg je poginulo 1500 ljudi.

U službenom izvješću komisije koja je proučavala uzroke potonuća Titanica spominje se požar, ali Molony tvrdi kako mu se ne pridaje dovoljan značaj.

Duboko u špiljama Goyeta u Belgiji znanstvenici su pronašli dokaze po kojima se neandertalci nisu samo hranili mesom konja ili jelena, nego i mesom svojih mrtvih.

Kosti novorođenčeta, jednog manjeg djeteta i četvero odraslih koji su živjeli prije otprilike 40.000 godina imaju jasne znakove rezanja, lomljenja i isisavanja koštane srži.

"Nema nikakve dvojbe, prakticirali su kanibalizam", rekao je arheolog Christian Casseyas na ulazu u špilju u Ardenskoj šumi.

Kosti iz Goyeta datiraju iz vremena kada su se neandertalci bližili svome kraju, nedugo prije nego što su njihovo mjesto zauzeli ljudi.

Sve je više dokaza da su jeli svoje mrtve

Nekoć smatrani primitivnim špiljskim praljudima koji su izumrli zbog dominacije pametnijih modernih ljudi, studije su pokazale da su neandertalci bili sofisticiraniji nego što se mislilo.

Ali, sve je više dokaza i da su jeli svoje mrtve.

Slučajevi neandertalskog kanibalizma dosad su otkriveni među populacijom koja je živjela na dvije lokacije u Španjolskoj i jednoj u Francuskoj.

Otkrivanje mesta, artefakata, ljudskih ostataka i uspešno sklapanje pojedinačnih otkrića u veliku slagalicu, koja otkriva tajnu o našem poreklu, u arheologiji nije uvek izvesna.

Predstavljamo tri arheološka otkrića na različitim tačkama naše planete, koja su još uvek - enigma.

Kina: poreklo i graditelji Longiou pećina

U kineskoj provinciji Džeđang, u Longiou pećinama, nalazi se veličanstveni podzemni svet koji je nazvan "devetim čudom drevnog sveta".

Pećine su stare najmanje 2000 godina, a otkrio ih je, 1992, nehotice, jedan meštanin. Svaka od pećina proteže se oko 30 metara u dubinu i sadrži prostorije, mostove, provalije i bazene, a njihova ukupna površina je 30 000 kvadratnih metara.

Bik Koji Sjedi, Tȟatȟaŋka Iyotȟaŋka, veliki poglavica indijanskog plemena Sijuks (Sioux) rodio se između 1830. i 1835. godine u plemenskoj zajednici Hank-Papa.

O njemu su po Divljem Zapadu prepričavane različite legende, izmišljene, ali često i istinite priče. Pričalo se da je sa 10 godina ubio prvog bizona, a meso podijelio starim ratnicima koji nisu mogli više sami da love. Bio je neustrašiv i hrabar borac, za indijansko stanovništvo bio je heroj i junak iznad svih drugih.

Sveti vođa i poglavica plemena Hunkpapa Sijuksa, poznat je i po slavnoj bici kod Little Big Horna, 25. maja 1876. godine, kad je vodio do pobjede 3 500 ratnika Čejena, Sijuksa i drugih plemena protiv američkog Sedmog konjičkog puka kojim je komandovao general Kaster.

Međutim, proslava pobjede nije dugo trajala. Američka vlada poslala je više hiljada vojnika u potjeru, prisiljavajući mnoge Indijanace da se predaju. Bik Koji Sjedi odbio je predaju i poveo je svoje pleme preko granice, u hladnu Kanadu, gdje ostaje u egzilu do konačnog povratka i prinudne predaje američkim vlastima.
Do 1884. godine Bik Koji Sjedi bio je u zarobljeništvu, a onda mu je bilo dopušteno da se pridruži cirkusu “Šou divljeg zapada” (Wild West Show) čuvenog Buffalo Billa, gdje je slavni poglavica, boreći se za opstanak sebe i svoje porodice, zarađivao oko 50 dolara nedeljno, kao popularna atrakcija. Svojim gordim stavom nametnuo se publici, njegovo ime postalo je slavno, a događaji vezani uz njega postali su glavna tema, često romantizovana.

Bik Koji Sjedi ubijen je 15. decembra 1890. u Standing Rock rezervatu, u sukobu indijanskih plemena i policije zbog sumnje da je povezan s religijskim pokretom Ghost Dance (Ples duhova)

Dvije sedmice kasnije, na današnji dan, 29. decembra 1890. godine, američki vojnici su kod mjesta Ranjeno Koljeno (Wounded Knee) masakrirali više od 200 Indijanaca iz plemena Sijuks, među kojima je bio veliki broj žena i djece. To je bio jedan od najokrutnijih pokolja u historiji američkog kontinenta koji je konačno ugušio svaki otpor crvenih ratnika. Tako se sa Bikom Koji Sjedi završava prava historija ponosnog indijanskog naroda.

Drevna sumerska pesnikinja Enheduana jedinstvena je u čitavoj ljudskoj istoriji - ona je prvi književni autor kojeg poznajemo po imenu. Iako postoje mnoge pesme i priče koje su napisane pre njenog života, Enheduana je bila prva osoba koja se potpisala na svoje delo. I to kakvo delo!

Njen tekst " Isparavanje Inane " bio je toliko značajan da je vekovima uticao na pisanje himni (antička književna forma odavanja počasti bogu ili značajnoj osobi).

Enheduana je živela sredinom 23. veka pne.

Bila je sumerska vrhovna sveštenica, a u zapisima na sumerskim glinenim tablicama opisuju je kao "kći Sargona Akadskog" - odnos koji se tumačio i doslovno i ritualno.

Njeno ime sastavljeno je od reči "En" (vrhovna sveštenica), "hedu" (ukras) i "ana" (nebesa).

Italijanski istraživači su u Sahari pronašli deo drevne pećinske umetnosti, koja prikazuje roditelje, bebu i zvezdu na istoku što može da pokrene niz pitanja o hrišćanskim simbolima.

Italijanski naučnici su otkrili možda i najstariju scenu rođenja ikad pronađenu - crtež u steni star 5.000 godina prikazuje zvezdu na istoku, novorođenče između roditelja i dve životinje.
Ova slika oslikana na steni u braonkastim, crvenim i oker nijansama pronađena je na tavanici male šupljine u Sahari, tokom ekspedicije u naseljima između doline Nila i visoravni Gilf Kebir.

„Ovo otkriće otvara nova pitanja o ikonografiji moćnih hrišćanskih simbola“, kaže geolog Marko Moreli, direktor Muzeja za planetarnu nauku u Pratu u Italiji.

Scena prikazuje muškarca, ženu kojoj nedostaje glava (verovatno zbog oštećenje usled starosti slike) i bebu.

„Ovo bi mogla da bude normalan opis porodice sa bebom između roditelja, ali drugi detalji ovu sliku čine jedinstvenom“, kaže Moreli. On je primetio da je novorođenče nacrtano blago gore, kao da se uzdiže ka nebu. Takva poza, sa bebom koja još nije između roditelja, može da ima bude simbol rođenja ili trudnoće.

„Kao što je smrt bila povezana sa Zemljom u slikama na stenama u istoj regiji, tako je verovatno i rođenje povezano s nebom“, kaže Moreli.

Čileanski naučnici se nadaju da će uz pomoć moderne medicinske tehnologije uspeti da otkriju kako bi izgledale najstarije mumije na svetu kad bi bile žive.

Pre više od 7000 godina Činčoro ljudi, drevna civilizacija sa prostora današnjih država Peru i Čilea, su balzamovani svoje mrtve, a prošle nedelje je 15 mumija odnešeno u Santjago gde će biti ispitivane DNK analizama i kompjuterski skenirane.

Činčoro su bili lovci i bavili su se i ribolovom, a živeli su na pacifičkoj obali južne Amerike, na ivici Atakama pustinje. Ovaj narod je među prvima krenuo sa mumificiranjem mrtvih ljudi, a neke od njihovih mumija datiraju i do 7000 godina unazad.

Petnaest mumija, uglavnom dece i beba, će u Santajgu biti pregledane skenerima, a uz pomoć visoke tehnologije, naučnici će pokušati da rekonstruišu mišiće i crte lica.

- Želimo da ih "oživimo" i da vidimo kako su izgledale - rekao je Marselo Galvez, šef radiologije na klinici u Santjagu.

Istraživači se nadaju da će uspeti da otkriju više o tome kako je ovaj narod mumificirao svoje mrtve.

Činčoro su najverovantije dobro razumeli ljudsku anatomiju, što se pretpostavlja zbog toga što su dosta pažljivo uklanjali mišiće i kožu pokojnika.

Uz pomoć drveta, gline i biljaka oni su oko skeleta rekonstruisali tela, a zatim vraćali kožu nazad, dodavajući usta, oči i kosi, i stavljali su masku preko lica.

U Rimskom carstvu, tokom zime, postojali su dani koje je čuveni Horacije nazvao „decembarskom slobodom.“ Reč je o Saturnalijama, drevnoj rimskoj svečanosti u čast boga Saturna, kada je izvođeno mnogo rituala, a jedan je bio posebno neobičan.

U rimskoj mitologiji, Saturn je bio bog novca i poljoprivrede. Grčka mitologija pominje ga kao Kronosa. Saturn je bio rimski titan, sin Cela (Neba) i Tere (Zemlje). Postao je vladar tako što je kastrirao svog oca, a zatim se oženio svojom sestrom Ops.

Ostaci Hrama Saturna na Rimskom forumu Mitologija pominje da je pojeo svu svoju decu iz straha da će ga svrgnuti sa trona, a jedini preživeli sin, Jupiter, naterao ga je da ispljune njegovu braću i sestre. Saturnovi sinovi, Jupiter, Neptun i Pluton, postaju kasnije vladari kosmosa.

Saturn je vladao svetom u tzv. „Zlatnom veku", kada su ljudi živeli od zemaljskih plodova, i bez rada, u stanju društvene jednakosti. U njegovu čast, u Rimskom carstvu održavane su Saturnalije, svečanosti koje su asocirale na idiličan život ljudi u mitsko doba Saturnove vladavine. One su trajale između 17. i 23. decembra.

Nijedan izvor ne opisuje Saturnalije kao celovitu manifestaciju, već se u više izvora nalaze fragmenti o prazniku. Rimski pisac kasne antike, Makrobije, piše u svojoj drami o Saturnalijama kao o festivalu svetlosti koji obuhvata zimski solisticij (kratkodnevicu koja pada 21. decembra), a paljenje velikog broja sveća tom prilikom simbolizuje potragu za istinom i znanjem.

Lovac na blago pronašao je u britanskoj Šervudskoj šumi, poznatoj po Robinu Hudu, prsten iz srednjeg vijeka čija se vrijednost procjenjuje na oko 70.000 funti.

Mark Tompson pronašao je prsten u zemlji nakon samo 20 minuta potrage uz pomoć detektora metala. Vjeruje se da prsten datira iz 14. vijeka, piše "Dejli mejl".

SAD su "sve pogrešno shvatile" kada su u pitanju Sadam Husein i Irak, tvrdi analitičar CIA Džon Nikson koji je ispitivao bivšeg iračkog lidera.

U tekstu povodom 10 godina od pogubljenja Huseina, Nikson, koji je vodio nekoliko razgovora sa njim, tvrdi da je Amerika načinila kritične greške u vezi sa svojom intervencijom u Iraku, i to na više načina, piše "Mejl on Sandej".

Nikson kaže da je posebno, potpuno pogrešno, bilo gledište CIA na Huseinove stavove o korišćenju hemijskog oružja.

Prema njegovim rečima, grešili su i u vezi sa njegovim zdravstvenim stanjem, ličnim navikama i Huseinovom direktnom umešanošću u upravljanje Irakom.

Nikson kritikuje i držanje tadašnjeg američkog predsednika Dzordža Buša, koji je u vezi sa Irakom "čuo samo ono što je želeo da čuje".

Tokom isleđivanja, Nikson je Huseina pitao da li je razmišljao o preventivnom napadu oružjem za masovno uništenje na američke baze u Saudijskoj Arabiji.

Odgovor je bio: "Nikada nismo razmišljali o korišćenju takvog oružja. O tome se nije raspravljalo. Koristiti hemijsko oružje protiv sveta? Ko bi normalan to učinio? Ko bi koristio to oružje kada nije upotrebljeno protiv nas"?.

Nikson priznaje da to nije bilo ono što je očekivao da će čuti.