Krajem 19. veka naučnici su primetili megalite u Amazoniji, ali ih nisu smatrali zanimljivim otkrićem.

Tek kada je jedan Brazilac vek kasnije naišao na njih, počele su da se otkrivaju tajne misterioznih blokova od granita.

Lailson Kamelo da Silva je 90-ih godina prošlog veka rušio drveće kako bi deo kišne šume pretvorio u pašnjak kada je video veliko kamenje poređano u krug.

Ima ih ukupno 127, od kojih su neki visoki oko tri metra.

"Nisam imao pojma da ću otkriti Amazonski Stounhendž. Pitam se koje još tajne krije brazilska šuma", rekao je Da Silva (65).

Kineski lekari su vršili kraniotomiju pre tri i po hiljade godina. Pored toga, ova metoda lečenja se primenjivala na mnogo širem području nego što se to ranije mislilo. Evo priče o drevnim neurohirurzima i njihovim metodama rada.

Dugo vremena se smatralo da su se u drevnoj Kini, za lečenje povreda glave i glavobolje, koristile samo metode tradicionalne kineske medicine. Međutim, analizom lobanja i mumija starih tri i po hiljade godina, naučnici sa Bostonskog univerziteta su došli do dokaza da to nije istina. Ova procedura podrazumeva pravljenje rupa u lobanji ili uklanjanje njenih fragmenata, kako bi se smanjio interkranijalni pritisak.

Dokazi kraniotomije sežu 1600 godina pre nove ere

Najstarija kineska mumija sa tragovima kraniotomije datira oko 1615 godina pre nove ere. Grobnica u kojoj se nalazila mumija Kineskinje pronađena je 1930. godine ali je otvorena tek 2005. godine. Naučnici su otkrili da je rupa u lobanji napravljena još tokom njenog života, a žena je živela još mesec dana nakon okončanja postupka. Glatke ivice koštanog tkiva oko šupljine ukazuju na proces ozdravljenja nakon kraniotomije. Priča o ovim procedurama se može sresti i u kineskim književnim delima. Jedno od njih je i roman o dešavanjima iz trećeg veka naše ere „Tri carstva“ koji je napisan u XIV veku. U romanu imperator Cao Cao udara mačem u sveto drvo, a onda počinju nesnosne glavobolje. Imperator je tada pozvao poznatog Hua Toa, legendarnog lekara i oca kineske hirurgije. Pregledavši cara, Hua To je doneo odluku da mu probuši rupu u glavi jer je uzrok bola, po njegovom mišljenju, bio tumor. Cao Cao se tome usprotivio i osudio lekara na smrtnu kaznu i naredio spaljivanje svih njegovih zapisa o medicini, a ovaj deo romana potvrđuju i istorijski izvori.

Interesantno je da ne postoje dokazi da se kraniotomija u Kini vršila u XVIII i XIX veku, ali, prema naučnicima, to ne znači da je postupak u potpunosti izbačen iz prakse u tom periodu. Međutim, odsustvo ove metode lečenja bi se moglo objasniti i kulturnim tabuom i korišćenjem akupunkture i biljne terapije. Razlog bi mogao biti i konfučijanizam, po kome je telo sveto, pa ga ne treba skrnaviti tokom života a ni posle smrti.

Prema rečima neurohirurga Emanuela Binelija sa Univerziteta u Bostonu, procenat preživelih ljudi sa karakterističnim šupljinama u lobanji koje potiču od kraniotomije je bio previsok da bi se pripisao nemedicinskim oštećenjima koja potiču od buzdovana ili nekog drugog hladnog oružja.

Izgubljeni crtež renesansnog majstora Leonarda da Vinčija otkriven je među papirima jednog lekara iz francuske provincije, objavila je aukcijska kuća iz Pariza.

Ta zamućena, senzualna skica svetog Sebastijana "neverovatno je otkriće" i vredi oko 15 miliona evra, sapštili su oni.

Autentičnost su potvrdili francuski stručnjak Patrik de Bajser i kustos renesansnog odeljenja njujorškog Metropolitana Karmen K. Bambač, specijalizovana za Da Vinčijeva dela.

Veruje se da je Leonardo skicu svetog Sebastijana nacrtao u svojim kasnim dvadesetim ili ranim tridesetim godinama. Otkriće je neverovatno retko.

Poslednji Da Vinčijev crtež koji je došao na tržište, skica jahača i konja, prodat je za 10 miliona dolara pre 15 godina.

Tada je bilo rečeno da se radi o najznačajnijem Leonardovom delu koje se pojavilo na aukciiji u poslednih 70 godina.

Tajnu razotkrila poznata Da Vinčijeva tehnika

De Bajser je rekao da je nabasao na crtež, nacrtan perom, tokom rutinskog pregledavanja materijala koji je aukcijskoj kući poslat na procenu vrednosti. Isprva je mislio da je autor neki firentinski umetnik iz 15. veka. A zatim je na poleđini primetio tekst napisan tako da jedino može da se pročita u ogledalu, što je bila tehnika kojom se Leonardo redovno koristio.

Zatim je opazio da je sveti Sebastijan osenčan s desna na levo. To znači da ga je crtao neko levoruk, poput Da Vinčija.

Da Vinči je nacrtao osam skica svetog Sebastijana, a još su dve sačuvane do danas. Jedna se čuva u muzeju u francuskom gradu Bajonu, a druga u Kunsthali u Hamburgu.

Kusto Metropolitan muzeja veruje da je pronađeni crtež nastao u istom razdoblju kao i onaj hamburški, između 1478. i 1483. godine.Vlasnik crteža dimenzija 19 x 13 cm želi da ostane anoniman.

Arheolozi su u Grčkoj otkrili izgubljeni grad, star 2.500 godina. Naučnici Univerziteta u Geteborgu i Univerziteta u Bornmutu započeli su istraživanje ruševina u selu Vlohos, oko 300 kilometara severno od Atine.

Iako se o nekim ostacima već znalo, naučnici su ranije pretpostavljali da je reč o beznačajnom naselju na brdu, izjavio je rukovodilac tima Robin Renlund.

“Jedan kolega i ja smo naišli na nalazište prošle godine dok smo radili na drugom projektu i odmah smo shvatili njegove velike potencijale. Misterija je zašto još niko nije istražio to brdo”, rekao je on.

Tim arheologa, koji obuhvata i naučnike iz Eforata za starine Kardice grčkog Ministarstva kulture, otkrio je ostatke kula, zidova i gradske kapije na vrhu i padinama brda. Oni se nadaju da će izbeći iskopavanja i koristiti georadare koji omogućavaju da ruševine ostanu u istom stanju u kakvom su ih i zatekli.

Nemamo se baš uvijek priliku zagledati u oči povijesti. I to u onom zaista autentičnom obliku. Arheolozi Britanskog muzeja dali su nam priliku da po prvi put vidimo kako je izgledala glava 9 tisuća i 500 godina starog čovjeka iz Jerihona.

Arheolozi jedne od najznačajnijih muzejskih ustanova na svijetu, Britanskog muzeja, uspješno su izvršili rekonstrukciju autentične glave iz Jerihona koja seže u mlađe kameno doba ili neolitik. Podsjetimo, Jerihon je najstarije gradsko naselje uopće smješteno u današnjoj Palestini. Od neprocjenjive je vrijednosti saznanje kako je izgledao tadašnji neolitički čovjek.

Kako su znanstvenici uopće uspjeli u tom pothvatu? Zahvaljujući drevnim lubanjama iz Jerihona koje danas svjedoče o svom vremenu u mnogim muzejima. Zahvaljujući tadašnjem običaju da se lubanjama rekonstruira lice u gipsu, sa školjkama umjesto očiju i bojom umjesto facijalnih obraslina, mi danas imamo primjerke takvih pronađenih modeliranih lubanja.

Sve je to tada rađeno kao dio zagrobnog života gdje se tako štovao kult predaka, a za te konkretne lubanje se vjeruje da su pripadale značajnim ljudima za to vrijeme, uglavnom muškarcima. Glava se u toj formi čuvala izložena dok se tijelo pokapalo.

Pogledajte kako je glava tog, pretpostavlja se, čovjeka u zreloj dobi izgledala prije rekonstrukcije arheologa:

Operacija pod lažnom zastavom, Perl Harbur, koja se dogodila 7. decembra 1941. godine i obezbedila izgovor za SAD da uđe u Drugi svetski rat, će ponovo biti proslavljena. 7. decembar 2016. godine je 75. godišnjica događaja.

Ovaj strašni događaj je još jedan u dugom nizu operacija pod lažnom zastavom koje su izvedene od strane beskrupuloznih kriminalaca tokom godina. Isto kao i sa 9/11 napadom pod lažnom zastavom, oko 3.000 američkih života je žrtvovano kako bi američka vlada imala izgovor koji im je potreban da uđu u rat.

Motiv operacije pod lažnom zastavom Perl Harbur: Obezbeđivanje “legitimnog“ pokrića za dugo planirani ulazak SAD-a u Drugi svetski ra

Perl Harbor napad nije operacija pod lažnom zastavom u smislu da su SAD napale svoje brodove i avione. On je operacija pod lažnom zastavom u smislu da je, u najmanju ruku, Ruzvelt dozvolio da se on dogodi; i da je, kao što će dokazi pokazati, omogućio da se to desi.

Većina američkih pacifičkih flota aviona i brodova su namerno ostavljene kao glineni golubovi bez zaštite iz vazduha, kao laka meta za japanske torpedo avione.

Japanci su uspeli da unište skoro 20 pomorskih brodova, uključujući i 8 masivnih ratnih brodova i više od 300 aviona.

Ovaj “iznenadni“ napad se pokazao kao lak izgovor za Ruzvelta da ubedi američki narod i Kongres da uđu u Drugi svetski rat.

Drevni rimski bordel u Pompeji, otkriven u 19. veku, turisti mogu da vide od oktobra 2006. godine, a njegovi oslikani zidovi otkrivaju ljubavne prakse starih Rimljana.

“Lupanar u Pompeji” nekada je bio mesto koje su pohodili bogati poslovni ljudi i političari pre nego što je čuveni rimski grad nestao u erupciji Vezuva 79. godine nove ere.

Naučnici veruju da su erotske scene, uključujući i prizore grupnog seksa, obaveštavale mušterije o uslugama koje su mogli da dobiju.

“Lupanar” je bio centralna tačka četvrti crvenih fenjera. Mada nije ni najluksuzniji, ni najzanačajniji objekat koji je preostao od Pompeja, on je najomiljenije odredište turista iz celog sveta.

Crteži otkrivaju da u bordelu usluge nisu pružale samo žene. Muškarci, naročito mladi bivši robovi, takođe su prodavali svoje telo.

Katalog seks poza

Profesor Zapadnog univerziteta Keli Olson, koja proučava ulogu žene u rimskom društvu, prošlog meseca je posetila drevni grad za potrebe snimanja emisije na kanadskom kanalu Si-bi-es pod nazivom “Priroda stvari” (The Nature of Things).

Bar jednom u životu, svako od nas čuo je priče o stvorenjima kolosalnih dimenzija, koje su nekada nastanjivale našu planetu. Njihovo postojanje može biti čisti mit, ali takođe, može biti i veoma moguće.

Bezbroj drevnih kultura govorile su o divovima, te kako su živjeli na Zemlji u dalekoj prošlosti. Danas, kada govorimo o divovima, ljudi traže dokaze. U nastavku pročitajte tri navodna otkrića koja dokazuju postojanje ovih ‘mitskih’ bića

Skeletni ostaci divova u Bugarskoj

Grad Varna, u Bugarskoj, bio je dio Odessosa prije 7000 godina. Kako se ispostavilo, Odessos je bio mitologija usko povezana s divovima.

Fascinantno otkriće desilo se 2015. godine kada su istraživači pronašli ostatke ljudskog kostura neobične veličine, za razliku od normalnih ljudskih bića. Nažalost, tačna mjera nije poznata, budući da otkriće nikada nije bilo medijski popraćeno. Jedino što se zna, jeste da je kostur bio masivan. Jedan od arheologa koji je sudjelovao u istraživanjima, Valeri Yotov, rekao je da je veličina kostura “impresivna”, a vjeruje da je u pitanju “veoma visok čovjek”.

Komadić repa pernatog dinosaura pronađen je savršeno očuvan u jantaru u Mijanmaru na jugoistoku Azije. Ovo je jedinstveno otkriće omogućilo saznanja o izgledu te vrste, a da se ne bazira na kostima, a biolozima će dati novi pogled na grupu životinja koje su dominirale Zemljom prije više od 160 milijuna godina.
Ispitivanje je pokazalo da je rep boje kestena na vrhu, a bijeli kod korijena, objavljeno je u časopisu Current Biology.

‘Ovo je prvi puta da smo pronašli ostatke dinosaura očuvane u jantaru’, rekao je suautor istraživanja Ryan McKellar za BBC.

Njegova kolegica Lida Xing otkrila je jantar na tržnici u Myitkini, u Mijanmaru. Nevjerojatnih 99 milijuna godina stara fosilna smola već je bila ispoliran kao nakit, a prodavač je mislio da se unutra nalazi neka vrsta biljke. Međutim, znanstvenica se nije dala prevariti i pomnijim je pregledom ustanovila da se radi o peru s repa dinosaura koji je bio veličine vrapca.

Xing je tada pronašla i rudara koji je ga je iskopao, a McKellar je detaljnom analizom potvrdio da se radi o pernatom dinosauru, a ne o drevnoj ptici. Smatra također da je dinosaur još možda bio živ kad je upao u smolu koja se kasnije pretvorila u jantar.

Profesor Mike Benton sa Sveučilišta Bristol, koji je također pripomogao istraživanju, dodao je: ‘Fascinantno je vidjeti sve detalje dinosaurovog repa - kosti, meso, kožu i perje - i zamišljati kako je tom malom nestašku rep zapeo u smoli. Pretpostavljamo da je tad i uginuo jer se teško mogao iskobeljati iz smole.’

Osim jantara znanstvenici su pronašli tragove željeza koje vjerojatno predstavlja ostatke krvi.

Država Kachin na sjeveroistoku Mijanmara, gdje je primjerak pronađen, već 2.000 godina vadi jantar, no zbog velikog broja očuvanih insekata to je posljednjih 20 godina popularno odredište za znanstvenike koji proučavaju drevne člankonošce.

Od japanskog zračnog napada na Pearl Harbor, američku luku na havajskome otoku Oahu, prošlo je 75 godina, tisuću puta raspravljalo se o vojnim strategijama, političkim manevrima, ljudskim tragedijama i herojstvu, ali čini se da ni dan danas nisu riješeni svi misteriji vezani uz Drugi svjetski rat.

Tako barem u novoj knjizi 'Pearl Harbor: From Infamy to Greatness' tvrdi Craig Nelson.

Prema njegovu pisanju, u studenome 1941. godine, ugledni časopis New Yorker objavio je čudan oglas, koji su naknadno mnogi doživjeli kao zloglasno upozorenje za ono što će se dogoditi nekoliko tjedana kasnije.

Ispod naslova 'Achtung, Warning, Alerte!', što u prijevodu znači upozorenje, stoji fotografija na kojoj se vidi skupina ljudi, koji se, u zaklonu od zračnih napada, igraju kockama.

'Nadamo se da nikad nećete morati provesti dugu zimsku noć u ovakvim uvjetima, ali uvijek treba biti pripremljen na sve, pa tako i na najgore. Ukoliko niste previše zaokupljeni pripremama oko Božića, bilo bi pametno napraviti listu stvari koju biste uvijek trebali imati pri ruci. I iako nije vrijeme za trendove, priznajte, većina vaših prijatelja sigurno bi poželjela posjedovati ove divne kocke i žetone, esenciju omiljene čikaške igre THE DEADLY DOUBLE', stajalo je u tekstu oglasa.

Na nekoliko drugih mjesta u istim novinama bile su razbacani mini-oglasi koji su prikazivali kocke s brojevima 7 i 12 i upućivali na glavni oglas.