Amerika, kada pričamo o vatrenom oružju, stoji na jednom posebnom mestu u odnosu na ostatak sveta, budući da je jedna od retkih zemalja u kojoj je pravo na posedovanje oruđa za lišavanje života zagarantovano ustavom.Mnogi nisu u stanju da shvate zbog čega je to ustavno pravo, i zbog čega takva ljubav, ali je za to potrebno poznavati istoriju Amerike; u srži njihove revolucionarne borbe za nezavisnost protiv tiranije britanske krune je i danas (u teoriji) postojeće pravo da se tiranija ponovo sruši.
Moglo bi se reći (mada to ne znači i da je to zbilja tako) da vatreno oružje garantuje i čuva američku demokratiju; šta više, upravo je to i bojazan boraca za odbranu prava na njegovo posedovanje koji smatraju da će se, ako im se puške i pištolji oduzmu, krenuti polako i sa rušenjem njihovih institucija jer goloruki narod nema čime da brani svoju slobodu.
Zapravo, Srbi su zaboravili da su tokom 19. veka dizali mnogo buna i ustanaka protiv Obrenovića upravo zato što su oni sve radili da im oduzmu puške ne bi li sebi onesposobili narod da ih sruši, uvereni, kao i danas Amerikanci, da se zlatna sloboda i demokratija mogu braniti samo pod pretnjom vatre.(Svi ustanci i bune i protiv Turaka i protiv Obrenovića, i svi politički atentati koje smo vršili u prvih sto godina postojanja moderne Srbije, imali su izrazito demokratski karakter i tako su bili i shvatani od srpskog naroda. Mnogo smo sličniji Amerikancima nego što bismo hteli da priznamo.)No, to za posledicu ima užasavajuću statistiku.
Amerika, recimo, ima godišnje šest puta više ubistava iz vatrenog oružja od susedne Kanade, i petnaest puta više od Savezne Republike Nemačke. To bi moglo da zabezekne samo ljude koji nisu svesni da Sjedinjene Države, iako sa samo 4,4 odsto svetske populacije, drže 42 odsto ukupnog globalnog broja civilnih komada vatrenog oružja.
Premda su se masovne pucnjave u SAD događale i pre horora u osnovnoj školi "Sendi Huk" u Njutaunu u Konektikatu decembra 2012. godine, od tada su se dogodila još 1.042 takva incidenta uz 1.312 mrtvih i 3.764 ranjenih. Stravično!
Komentar: Masovne pucnjave/ubojstva pod administracijom zadnjih 5 američkih predsjednika:
Ronald Reagan: 1981. -1989. (8 godina) 11 masovnih ubojstava
Incidenti s 8 ili više ubijenih = 5
George H. W. Bush: 1989. -1993. (4 godine) 12 masovnih ubojstava
Incidenti s 8 ili više ubijenih = 3
Bill Clinton: 1993. - 2001. (8 godina) 23 masovna ubojstva
Incidenti s 8 ili više ubijenih = 4
George W. Bush: 2001. - 2009. (8 godina) 20 masovnih ubojstava
Incidenti s 8 ili više ubijenih = 5
Barrack H. Obama: 2009. - 2015. (u 7. godini) 162 masovna ubojstva
Incidenti s 8 ili više ubijenih = 18
(Napomena: Zvanično, da bi pucnjava bila masovna mora da postoje barem četiri žrtve. "Mass Shooting Tracker" koristi promenjenu definiciju po kojoj je dovoljno da barem četiri osobe budu upucane, ne nužno i ubijene. Njihovo obrazloženje? "2012. godine Trevis Stid i nekolicina drugih upucali su ukupno 18 ljudi. Čudesno, ubili su samo jednog. Pod pogrešnom definicijom masovne pucnjave, taj događaj nije bio masovna pucnjava. Apsudrno je reći da događaj u kojem je upucano 18 ljudi nije masovna pucnjava!").
U proseku, dogodi se jedna masovna pucnjava dnevno, mahom na istočnoj polovini Amerike, zatim u Kaliforniji, a između vrlo slabo. Proponentni prava na posedovanje oružja žestoko kritikuju sve svoje protivnike koji nakon neke masovne pucnjave počnu da pričaju o potrebi veće kontrole, tvrdeći da je to neprimereno; ali, budući da se to non-stop dešava, onda nikada nije primereno.
Zanimljivo je međutim to da masovne pucnjave čine samo mali procenat ukupnih smrti vatrenim oružjem: najveći broj su samoubistva, koja čine oko 11.000 od 33.000 godišnjih smrtnih slučajeva izazvanim pištoljima i puškama.
Komentar: Koliko su od tih samoubojstava počinili istraumatizirani američki ratni veterani?
Prema Građanskom povjerenstvu za ljudska prava, "Početkom 2013. službena stranica Ministarstva obrane Sjedinjenih Država je objavila potresnu statistiku koja pokazuje kako je broj samoubojstava vojnika u 2012. daleko nadmašio ukupni gubitak onih koji su poginuli u borbi - u prosjeku skoro 1 na dan. Mjesec dana kasnije je stigla još potresnija statistika iz Ministarstva za veteranske poslove: broj samoubojstava veterana je u prosjeku iznosio 22 na dan - što je oko 8000 godišnje".
O problemu visoke stope samoubojstava među ratnim veteranima se naširoko raspravlja u Sjedinjenim Državama: posljednja studija je otkrila kako je stopa samoubojstava među novijim ratnim veteranima 50% viša od stope ne-vojnih civilnih samoubojstava.
Statistika pokazuje da savezne države sa višim brojem vatrenog oružja po glavi stanovnika imaju i veći broj ubistava tim putem (to pravilo važi i za ostatak sveta), ali to ne sprečava pobornike prava na mašine za smrt da brane svoje pravo tvrdeći da samo ono sprečava zle ljude da ubijaju.
Takođe, pošto različite američke savezne države imaju različite zakone vezane za vatreno oružje, različitu regulativu i kontrolu, statistika pokazuje i da države sa čvršćom kontrolom imaju manje ubistava.
Drugim rečima, postoje države u kojima je psihopatama ili osuđenim ubicama koje su odslužile kazne lakše da kupe komad vatrenog oružja, i države u kojima je to skoro pa nemoguće. Posledice su krajnje logične.
Još jedan "zanimljiv" podatak je da je na teritoriji cele Amerike, nakon ubistva mladića Majkla Brauna 9. avgusta 2014. godine u Fergusonu, policija usmrtila barem 1.493 ljudi, u ogromnoj većini slučajeva upotrebom vatrenog oružja.
Što se tiče žrtava na strani snaga reda i zakona, i oni mnogo više ginu u državama sa većim brojem komada vatrenog oružja po glavi stanovnika.
Kada odete unazad kroz istoriju i počnete da računate od Američke revolucije u kojoj su SAD nastale, shvatite da je više građana najmoćnije svetske sile od vatrenog oružja stradalo na sopstvenom "mirnodopskom" tlu u poslednjih 50 godina, nego u svim ratovima zajedno kada se saberu.
Konkretne cifre su neumoljive: 1,17 miliona Amerikanaca je poginulo u svim ratnim dejstvima od 18. veka do danas (a tu su naravno uključeni i najkrvaviji sukobi: gorepomenuta Američka revolucija, Američki građanski rat, te Prvi i Drugi svetski rat). Od 1968. godine i zahuktavanja Vijetnamskog rata pričamo o 67.000 stradalih tim putem.
No, samo je od te 1968. godine u "mirnodopskim" pucnjavama na tlu Amerike stradalo 1,49 miliona ljudi, a to je vremenski najdalje za šta mogu da se pronađu pouzdani podaci.
5 od 12 najsmrtonosnijih oružanih napada u povijesti SAD-a se dogodilo tijekom Obaminog prvog mandata
Zbir svih smrti od side, rata, predoziranja drogom i terorizma ne može da primiriše vatrenom oružju. Taj fenomen je tamo uobičajen kao saobraćajna nesreća.
Komentar: Radi boljeg shvaćanja o kakvoj se situaciji zapravo radi u Sjedinjenim Državama i čemu ona vodi pogledajte: