© Los Angeles County Museum of Art)
Prevođenje nije samo zamena jedne reči odgovarajućom rečju u drugom jeziku. Visokokvalitetan prevod zahteva da prevodilac razume kako oba jezika povezuju misli i koristi to znanje kako bi stvorio prevod koji čuva jezičke nijanse originala, koje izvorni govornici lako razumeju.
Koliko god taj proces bio težak, ništa ne može da se poredi sa izazovom prevođenja drevnog jezika na savremeni. Ovi prevodioci ne samo da moraju da ožive izumrle jezike iz pisanih izvora, već moraju i da poseduju duboko znanje o tome kako su se kulture koje su stvorile te izvore razvijale tokom vekova. Ako to nije dovoljno, njihovi izvori su često fragmentisani, što znači da je ključni kontekst izgubljen kroz vreme.
Zbog ovoga, broj ljudi koji su sposobni da prevode jezike iz antike je mali, a njihov trud često ne može da isprati količinu tekstova koje arheolozi otkrivaju.
Uzmimo za primer drevni akadijski jezik. Ovaj rani semitski jezik je jedan od najbolje dokumentovanih iz antičkog sveta. Stotine hiljada, prema nekim izvorima čak i više od milion, akadijskih tekstova otkriveno je i danas se čuva u muzejima i univerzitetima. Mnogi su čak i digitalizovani. Svaki od tih tekstova ima potencijal da nas nauči o životu, politici i verovanjima prvih civilizacija, ali to znanje ostaje "zaključano" zbog vremena i ljudskih resursa potrebnih za njihovo prevođenje.
Kako bi se ovo promenilo, multidisciplinarni tim arheologa i stručnjaka za računarske nauke razvio je veštačku inteligenciju (AI) koja može da prevodi akadijski gotovo trenutno, otključavajući istorijske zapise sačuvane u ovim 5.000 godina starim tablicama.
Komentar: Pogledajte i: Naglo smrznuti mamuti i kozmičke katastrofe