Akvadukti koje su napravile Inke koriste se i danas, 1500 godina kasnije

rts.rs
Pet, 25 Ožu 2016 12:49 UTC

Domišljati načini za korišćenje rezervi vode, koje su primenjivali drevni narodi na teritoriji današnjeg Perua i dalje su zadivljujući.

Kada su Inke stigle u pustinju Sečura (poznata i kao Naska), ubrzo su shvatile da je priroda izuzetno negostoljubiva.

Međutim, život je cvetao na tim prostorima još od 1000. godine pre naše ere, delimično i zbog toga što je stanovništvo koje je živelo tu umelo da kontroliše vodu kojom je raspolagalo.

Sistem podzemnih akvadukta i bunara bio je spas tokom sušnih perioda, ali i u oblastima gde nije bilo vode.

Na reke koje su se pojavljivale sezonski nije moglo da se računa za irigaciju, ali je u oblasti bilo doboljno vode samo je bilo potrebno sprovesti je na željeno mesto.

Akvadukti se i danas koriste iako je veći broj bunara smanjio potrebu za dodatnom vodom.

Međutim, daleko zanimljiviji od tih podzemnih kanala su, kako laicima, tako i stručnjacima, spiralni bunari poznati i kao pukios, koji zemljoradnicima služe da nađu akvadukte, ali i da ih očiste.

Istoričari procenjuju da su izgrađeni negde oko 500. godine naše ere, što znači da služe više od 1.500 godina!

Uprkos tome, bunari su u odličnom stanju.

Arheolozi veruju da su pre njihove izgradnje vršena ispitivanja na „poljoprivrednim oglednim lokalitetima“ da bi se utvrdilo kako će gajene kulture najbolje biti navodnjavane.

U 21. veku, osim stručnjaka, predivni peruanski irigacioni sistem privlači veliki broj turista.