Da li su Kinezi egipatski migranti?
Ugledni kineski geohemičar Sun Veidong održao je u martu predavanje koje je uzburkalo mnoge strasti u naučnoj zajednici. Ali profesor nije govorio o geohemiji.

Naime, Veidong je na Univerzitetu za nauku i tehnologiju u Hefeiju ukazao na podatke iz drevne kineske književnosti u kojoj se opisuje topografija Kine pod dinastijom Sja. Epoha u kojoj je vladala ta dinastija obično se smatra periodom osnivanja Kine i datira od 2070. do 1600. godine pre nove ere.

- Tok se ka severu račva i deli u devet reka.Udružene, ove reke teku ka moru - napisao je istoričar Sima Kjan opisujući izgled carstva u to doba.

Egipatsko poreklo Kineza

Sun međutim smatra da istoričar nije opisivao nijednu reku na tlu današnje Kine, prema njegovom mišljenju, carstvo Sja nalazilo se na tlu današnjeg Egipta.

To mišljenje koje je izložio na pomenutom predavanju pred mnoštvom kolega i studenata izazvalo je brojne polemike. On je ubeđen da današnje kinesko stanovništvo zapravo čine migranti iz Egipta, a još devedesetih je našao dokaze da hemijski sastav starih kineskih figura od bronze više odgovara materijalima iz Egipta, nego onima na tlu današnje Kine.

Sun kaže da kineska tehnologija iz bronzanog doba, za koju je opšte prihvaćeno mišljenje, da je u Kinu stigla praistorijskim Putem svile, zapravo došla s mora. Prema njegovom mišljenju, doneli su je Hiksi, zapadnoazijski ljudi koji su vladali delovima severnog Egipta između 17. i 16. veka pre nove ere.

On ističe da je ovaj narod imao gotovo izuzetnu tehnologiju za to doba - pravili su kočije, bavili se metalurgijom, književnošću, pripitomljavali biljke i životinje...

Pošto se zna da su pravili i ratne brodove i bavili se trgovinom, Sun spekuliše da je manja grupa pripadnika ovog naroda pobegla za vreme urušavanja njihove dinastije i donela njihovu tehnologiju u Kinu.

Slične teorije poznate od ranije

Iako se mnogi podsmevaju Sunovoj kontroverznoj teoriji, on nije prvi koji je došao na tu ideju.

Francuski filolog Alber Terije de Lakuperi objavio je 1892. godine rad "Zapadno poreklo rane kineske civilizacije od 2300. pre nove ere do 200."

Rad je preveden na kineski 1903. i u njemu su poređeni heksagrami takozvane "Knjige promena" sa klinastim pismom u Mesopotamiji iz čega se izvlači zaključak da kineska civilizacija potiče iz Vavilona.

Žuti car upoređen je sa kraljom Nahuntom, koji je navodno poveo svoj narod sa Bliskog istoka u ravnicu oko Žute reke oko 2300. godine pre nove ere.
Da li su Kinezi egipatski migranti?
Vavilonsko poreklo

Liu Šipej profesor istorije na Univerzitetu u Pekingu i stvarni pisac iza niza pseudonima kojima se potpisuju hronologije Žutog cara, bio je među prvima koji su promovisali "otkriće" da Kinezi potiču iz Vavilona. Ideja je bila tako popularna, da je 1915. usvojena himna čiji jedan stih glasi "slavni potomak sa vrha Kunlun", što se u kineskoj mitologiji odnosi na daleki, daleki Zapad.

I vlast je prihvatala ideju da Kinezi potiču sa Zapada, ali je u dvadesetim i tridesetim godinama postala sve manje popularna, budući da su se zaoštrili odnosi sa zemljama na toj strani sveta.

Vremenom je postalo prihvatljivo samo gledište da je jedan deo kineskog stanovništva potekao iz oblasti Bliskog istoka, dok je ostatak oduvek bio na prostoru današnje Kine, a već 1949. ekstremni nacionalizam potpuno je zahvatio arheologiju i ostale nauke i ideja je potpuno napuštena.

Kineske dinastije sa slavom egipatskih faraona

Štaviše, vlasti su inspirisane egipatskom arheologijom želele da i Kina dobije tako bogatu istoriju, zbog čega su objavili petogodišnji plan, u kom bi kineskim dinastijama data pažnja kakvu imaju egipatski faraoni.

Na ovom projektu vrednom oko 1,5 miliona dolara radilo je 200 stručnjaka tokom pet godina i smatra se najvećim takvim poduhvatom koji je finansirala država još od 1773. Neki su preispitivali motive tog projekta, ali su njegovi rezultati neosporni.

Sunova nova teorija je rezultat upravo tog napora naučnika, jer je i on učestvovao u pomenutom projektu. On je otkrio da bronza od koje su sačinjene neke drevne figure potiče iz afričkih rudnika, ali zbog kontroverznosti tog otkrića, on nije mogao da ga objavi u zatvorenoj Kini. Tek 20 godina kasnije, on spremno govori o onom što smatra istinom.

Tek treba da vidimo da li će se njegove tvrdnje potvrditi i iz drugih izvora, ali kineska fascinacija Egiptom sigurno neće utihnuti.