Ova poruka međusobnog uvažavanja i suštinskog mira je naišla na veliku podršku širom svijeta, pa je film bio jedan od najpopularnijih ne samo te 1966. nego i kasnijih godina, sa ukupnim pozitivnim rejtingom od 81 odsto, a bio je nominovan i za Oskara. To se nije dopalo onima kojima su geopolitička zaoštravanja, nasilna sukobljavanja i ratovi izvori zarade, uticaja i moći pa je Džuisonu, kao kanadskom državljaninu, bilo onemogućeno da se vrati u SAD poslije posjete SSSR-u, a po holivudskim kuloarima se širio glas da je agent Kremlja. U filmu nije predstavio Ruse onako kako su zahtijevali interesi hegemonističke spoljno-političke agende, kao hladne, surove, plitkoumne, civilizacijski zaostale i primitivne.
U ovogodišnjoj izbornoj kampanji za predsjednika SAD američki građani i građanke su opet, od strane istih krugova, izloženi potpuno istim propagandnim stereotipima. Tako je u TV emisiji, Majkl Morel, u dva navrata vršilac dužnosti direktora CIA i dugogodišnji zamjenik direktora, izjavio da, ukoliko se suprostave američkim ciljevima u Siriji, Ruse treba “ubijati”. Svega nekoliko dana prije ove brutalne izjave, Morel je u kolumni Njujork Tajmsa javno podržao Hilari Klinton i nazvao njenog protivkandidata Donalda Trampa “nesvjesnim agentom Rusije” i neprijateljem SAD-a. Suočenoj sa velikim brojem neriješenih pitanja u vezi državnih tajni koje su procurijele zbog njene neodgovorne upotrebe privatnog email servera, kao i sa skandalima vezanim za rad Fondacije Klinton, Klintonovoj su napadi na Trampa kao “sibirskog kandidata” i Putinovog čovjeka postali jedini način da homogenizuje biračko tijelo. Od ekipe iz “Granda” do ekipe iz Lenglija, izgleda da se stvaranje državnog neprijatelja smatra sigurnom dobitnom izbornom kombinacijom.
Međutim, veze Klintonovih sa Rusijom nisu manje snažne od onih koje se imputiraju Trampu. Bil Klinton je na primjer za govor u Moskvi dobio $500.000 od ruske banke povezane sa kanadskom firmom Uranium One u kojoj je većinsko vlasništvo kasnije stekla ruska agencija za atomsku energiju. Po navodima Njujork Tajmsa, Klintonova je bila članica državnog komiteta koji je odobrio prodaju. Neposredno poslije toga, predsjednik UO te firme je donirao $2.35 miliona Fondaciji Klinton.
U isto vrijeme, bez obzira na Trampovu (često nedosljednu) retoriku, mnogi u vrhu Trampove kampanje, pa i sam potpredsjednički kandidat Majk Pens, ne zaostaju daleko od Klintonove u propagiranju rusofobije. Čak i šef Trampove kampanje Pol Manafort, koji je nedavno podnio ostavku zbog navodnih pro-ruskih veza, je 2008. bio glavni u predsjedničkoj kampanji Džona Mekejna, jednog od najvećih “jastrebova” američke spoljne politike. Manafortu su inače i crnogorski poreski obveznici, posredstvom kriminogene vlade Crne Gore, isplatili više od milion eura da lobira u Vašingtonu za ulazak u NATO.
To znači da kod god pobjedio na predsjedničkim izborima, a Klintonova ima daleko veću podršku vojno-industrijsko-obavještajnog kompleksa, militaristički hegemonizam kao primarna crta američke geopolitike neće biti prevaziđen. U suštini, i Tramp i Klintonova predstavljaju demagošku prevaru američkog biračkog tijela, a posebno srednjih i radničkih slojeva stanovništva. Uz Partiju Zelenih, jedinu nadu uliva novoformirani pokret “Naša revolucija” koji okuplja glasače Bernija Sandersa i sve one koji vjeruju da SAD imaju potencijal i resurse za progresivnu globalnu transformaciju. Zajedničkim snagama mogli bi doseći kritičnu masu na narednim predsjedničkim izborima. Ako to već ne bude kasno za ljudski rod.
Izvor: nezavisni nedjeljnik Monitor, 02.09.2016.
Komentari čitatelja
na naše novosti