© libcom.org/historySenegalski vojnici koji su se borili za Francusku
Šarl de Gol je želio da njegove snage predvode operaciju oslobađanja Pariza, kako bi što prije preuzeo vlast u post-nacističkoj Francuskoj, i tako izbjegao situaciju u kojoj bi ga preduhitrio Pokret otpora (FTP), predvođen od strane komunista. Njegovi strahovi bili su sasvim opravdani, jer je komunistički FTP pred kraj 1944. brojao oko 100.000 boraca.
Saveznička Vrhovna komanda je pružila podršku ideji Generala De Gola, ali pod uslovom da afrički vojnici budu otklonjeni iz divizije koja bude oslobađala Pariz. Šef Ajzenhauerovog štaba, general-major Valter Bedel Šmit, napisao je u povjerljivom memorandumu: “Poželjnije je da se pomenuta divizija sastoji od bijelih vojnika. To znači da bismo morali Drugu oklopnu diviziju, koja ima samo četvrtinu domaćeg kadra i koja je jedina operativno na raspolaganju, pretvoriti u 100% bijelu.”
Britanski general, Frederik Morgan je napisao: “Problem je što je jedina francuska formacija koja je 100% bijela, oklopna divizija u Maroku. Svaka druga francuska divizija ima samo oko 40% bijelaca. Ja sam rekao pukovniku De Ševenu da će šanse da dobije ono što želi biti znatno povećane ako uspije proizvesti bijelu pješadijsku diviziju.”
S obzirom na to da su regrutovani Afrikanci činili 65% Slobodne francuske vojske, sastavljanje čisto bijele divizije pokazalo se nemogućim. Saveznička komanda je ipak insistirala da se svi crni vojnici uklone i zamijene belim iz drugih jedinica. Kada je postalo jasno da nije bilo dovoljno bijelih vojnika da popune praznine, dovedeni su francuski vojnici koji su služili u sjevernoj Africi i Bliskom istoku. To je također bio razlog zašto je Komanda pristala da koristi i Devetu četu, sastavljenu od španskih anarhista i republikanskih izgnanika, u misiji oslobađanja Pariza.
