Devetogodišnji dečak iz Novog Meksika šetao je sa porodicom u gradu Las Kruses kada se spotakao i pao, i to baš na fosil star 1,2 miliona godina.

Džud Sparks i njegov brat su nakon nezgode u novembru prošle godine zaključili da je pao na ostatke "ogromne krave", a njihovi roditelji su zaključili da je pao na "lobanju slona".

Porodica se obratila profesoru biologije na Univerzitetu Novog Meksika Peteru Houdeu, koji je okupio tim za iskopavanje i šest meseci kasnije otkrio da se radi o lobanji stegomastodona staroj 1,2 miliona godina.

Grupa turskih i italijanskih arheologa pronašla je vrč sa likom antičkog „emotikona“ prilikom iskopavanja u gradu Karkamiš u jugoistočnoj provinciji Gazijantep u blizini tursko-sirijske granice, preneo je „Hurijet dejli njuz“.

Ministarstvo odbrane Rusije je na svom sajtu objavilo jedinstvene dokumente o oslobađanju Poljske tokom Drugog svetskog rata.

„Na zvaničnom sajtu ruskog Ministarstva postavljeni su jedinstveni arhivski dokumenti iz perioda 1944-1945. godine posvećeni crvenoarmejskom oslobađanju Poljske od nacističke okupacije. Istorijski dokumenti deklasifikovani su u julu 2017. Oni nisu ranije bili objavljivani i bili su dostupni samo uskom krugu stručnjaka“, navodi se u saopštenju Ministarstva odbrane.

Ministarstvo ističe da svi dokumenti, uključujući i raporte, beleške, telegrame i ratne izveštaje, pokazuju pozitivan stav prema sovjetskoj vojsci od strane stanovnika Poljske.

Ministarstvo odbrane je naglasilo i poseban značaj i vrednost memoranduma i izveštaja političkih organa Crvene armije, jer odražavaju „brojne slučajeve masovnog uništavanja, pljačke i mučenja poljskog stanovništva od strane nacista, varvarskog uništavanja naselja i objekata kulturne baštine od strane okupatora“.

Ideja da su drevne civilizcije širom sveta bile u mogućnosti da prenose supermasivne blokove kamena je godinama okupirala autore, istraživače, inženjere i javnost.

Kako su drevne kulture koje su naseljavale Zemlju pre nekoliko hiljada godina mogle da pomeraju kamene blokove koji su teški 50, 70 ili 100 tona?

Štaviše, kako su mogli da postave ovo kamenje na svoje pozicije, i dodaju im još veće kamenje sa ekstremnom preciznošću?

Danas, kada inženjeri žele da transportuju supermasivne kamene blokove, potrebne su im super mašine. Da bismo pomerili kamen od 50 tona, mi koristimo brojne različite alate. Kranove, hidraulične dizalice, čelične grede i nosače, i mnoge druge stvari, se danas koriste kada graditelji moraju da pomere teško kamenje.

Pa kako su drevne civilizacije koje su izgradile mesta poput Puma Punku, Olantajtambo, Baalbek, Teotivakan i piramide u Gizi to radile hiljadama godina pre?

Ako pogledamo Baalbek u Libanu, naići ćemo na Jupiterov hram koji sadrži tri najveća kamena na svetu. Svaki od ovih kamenja ima po neverovatnih 1.000 tona. Kako su ih pomerali?

U redu, recimo da su nekako uspeli to urade, ali ako otputujemo u Boliviju, ponovo ćemo naići na istu stvar. Puma Punku sadrži neke blokove od 100 tona za koje se veruje da su napravljeni pre 2.000 godina.

U istom području gde se nalazi i Stounhendž, arheolozi su pronašli drevnu grobnicu.

Grobna odaja, stara približno između 5.600 i 5.700 godina, predstavlja zemljanu strukturu koja je čuvala skelete nekih od najranijih stanovnika Britanije.

Ovakva struktura (barrow) koja predstavlja gomilu zemlje ili kamenja nad ostacima mrtvih je pronađena na ravnici Solsberija u Viltširu, koja je prepuna drevnih ruševina iz ovog perioda.

U kineskoj provinciji Hebei u hramu Dinghui stručnjaci su pregledali ostatke poznatog budističkog svećenika Ci Xiana. Uz pomoć CT-a su otkrili kako su se u mumificiranom tijelu starom 1000 godina jako dobro očuvale kosti i cijeli mozak.

U toku restauracije manastira Svete Katarine monasi su pronašli rukopis za koji veruju da je pripadao drevnom grčkom lekaru.
Hipokrat je verovatno najpoznatiji doktor u istoriji i smatra se ocem medicine.

Arheolozi veruju da su pronađene medicinske beleške ovog drevnog lekara tokom restauracije jedne od najstarijih biblioteka na svetu. Dok sprovode restauriranje manastira Svete Katarine u južnom Sinaju, udaljenoj regiji poluostrva na severoistoku Egipta, monasi tvrde da su pronašli manuskript koji je pripadao doktoru, potvrdile su vlade Egipta i Grčke, prenosi National Geographic.

Južna Koreja objavila je snimak "žena za utehu", koje su bile prisiljavane da rade kao seksualne robinje japanskih vojnika tokom Drugog svetskog rata, za koji tvrdi da je prvi snimak te vrste, preneo je Bi-Bi-Si.

Snimak traje 18 sekundi i prikazuje sedam Korejki u razgovoru sa kineskim vojnikom posle oslobođenja 1944. Tim koji je pronašao snimak u arhivi SAD tvrdi da su ga snimile američke snage u kineskoj provinciji Junan, koja je bila pod japanskom okupacijom.

Južnokorejski aktivisti procenjuju da je 200.000 žena prisilno radilo u bordelima za japanske vojnike. Najveći deo ih je došao iz Koreje, ali i iz Kine, Indonezije, Filipina i Tajvana. Do sada su jedina svedočanstva o tim ženama bile fotografije i priče preživelih.

Pitanje seksualnih robinja je dugo stajalo između Južne Koreje i Japana usled nedostatka pravog izvinjenja i odštete. Tokio je 2015. pristao da plati 8,3 miliona dolara odštete žrtvama i upućeno je formalno izvinjenje, ali su mnogi Korejci to smatrali nedovoljnim.

U januaru je japanski ambasador u Južnoj Koreji privremeno povučen zbog postavljanja spomenika "ženi za utehu" ispred japanskog konzulata u Busanu. Slična statua je postavljena i ispred japanskog konzulata u Seulu dok Japan želi uklanjanje oba spomenika, zaključuje britanski javni servis.

Korupcija, laži, manipulacija i ubojstva na masovnoj razini. Te riječi opisuju današnju Američku imperiju, ono što je ona učinila i što danas nastavlja činiti. No, je li Američka imperija, kao i mnoge prije nje, otišla predaleko i je li njen pad neizbježan? Rusija stoji usamljena kao jedina velika nacija koja pokušava zbaciti okove unipolarnog svijeta, pojačati svoju neovisnost od imperije, te donijeti nešto ravnoteže u naše globalno društvo. Mogu li Putin i njegova svita uspjeti donijeti prijeko potrebnu pravdu u svijet nepravde? I ako to ne mogu, postoji li još nada da neka "viša sila" nekako uzvrati?

U ovotjednoj emisiji Iza naslovnica istražujemo prirodu i sudbinu Rimske imperije, i njene paralele s našim današnjim svijetom, s povjesničarkom Laurom Knight-Jadczyk.

Vrijeme trajanja: 02:07:00

Preuzimanje: OGG, MP3


Slušajte uživo, razgovarajte i telefonski se uključite u buduće emisije SOTT Radio Mreže!

Znanstvenici zajednički pronalaze sliku početaka čovječanstva, ovo je priča s podrijetlom većeg zapleta nego što bi se našlo u kinu.

Homo sapiens razvijao se najmanje 300.000 godina u Africi. Tek mnogo kasnije - prije otprilike 70.000 godina - pojavila se mala grupa Afrikanaca na drugim kontinentima, što je danas dovelo do drugih populacija ljudi. Johannes Krause, ravnatelj Max Planck instituta za ljudsku povijest u Njemačkoj, kaže da je taj jaz neobičan. "Zašto ljudi prije nisu napustili Afriku?" Uostalom, primijetio je da je kontinent bio fizički povezan s Bliskim istokom. "Mogao si samo izaći", dodao je.

U studiji objavljenoj u utorak u priopćenju Nature Communicationsa, dr. Krause i njegove kolege izvijestili su da su Afrikanci doista izašli - prije više od 270.000 godina. Na temelju novootkrivene DNA u fosilima, istraživači zaključuju da je val ranih Homo sapiensa, ili bliskih srodnika naše vrste, krenuo iz Afrike u Europu. Tamo su se međusobno povezivali s neandertalcima. Zatim su nestali drevni afrički migranti. Ali dio njihove DNA opstao je u kasnijim generacijama neandertalaca. "Ovo je sada sveobuhvatna slika", rekao je dr. Krause.

Od 1800-ih paleontolozi su se trudili shvatiti kako su Neandertalci povezani s nama. Fosili pokazuju da su anatomski različiti, s gustim obrvama, tijelom i brojnim suptilnijim osobinama koje nama nedostaju. Najstarije kosti neandertalaca, nalazile su se u špilji Sima de los Huesos, i datiraju 430.000 godina. Još nedavni njihovi ostaci, koji sežu oko 100.000 godina, mogu se naći diljem Europe i sve do južnog Sibira.

Zatim, prije 40.000 godina, Neandertalci nestaju iz fosilnih zapisa. Kao diplomirani student sredinom 2000-ih, dr. Krause otputovao je u muzeje kako bi izbušio komadiće kostiju iz fosilnih Neandertalaca. U nekima od njih, on i njegove kolege uspjeli su pronaći fragmente DNA koji bi se mogli proučavati.