Prve kamene kugle u mjestu Zborište u Velikoj Kladuši pronađene su još 2015. godine kada su ih otkrili mještani ovog naselja, međutim, usljed nepoznavanja materije, vijest nije dospjela u javnost. Čovjek koji je ponajviše zaslužan za otkriće kugli je zaljubljenik u prirodu i planinar iz Velike Kladuše Šefik Sadiković.

"Kugle je otkrio potok, koji je usljed obilnih padavina 2014. godine napravio dubok kanjon na tom području. Dvije kugle su pronašli mještani kada su išli u šumu po drva, a jednu manju su traktorima dovukli do svojih kuća. Kada je ta vijest nedavno došla do mene, ja sam otišao na tu lokaciju i pronašao još dvije kugle", priča Sadiković za naš portal.

Najveća kugla obima sedam metara

On je otkrio najveću kuglu obima sedam metara i najmanju obima 52 centimentra. Obim dvije kugle koje su mještani otkrili iznosi 3,70 i 1,70 metara. Sadiković ističe da je siguran da na ovom području postoji još mnoštvo kugli, ali da se one nalaze duboko pod zemljom.

Prije nekoliko dana mjesto pronalaska kugli posjetila su i dva geologa Ševket Goletić iz Bosanske Krupe i Senad Karajić iz Velike Kladuše. Oni su utvrdili strukturu i način nastanka četiri kamene kugle.

"Ispod dvije veće kugle je nađena 'podina' iste strukture kao i kugle, što znači da nisu pomjerane od nastanka, a upravo ta podina daje veću sigurnost kod određivanja načina nastanka kugli", kaže Goletić za Klix.ba.

Prema prvim procjenama, sastav ovih stijena čini više elemenata.

Stručnjaci su u Australiji pronašli novčanicu iz dinastije Ming skrivenu u staroj drvenoj skulpturi koju su pripremali za aukciju.

„Novčanica je izdana za vrijeme treće godine vladavine Zhu Yuanzhanga, prvog cara iz dinastije Ming. Dakle, radi se o 1371. godini.

Novčanica je bila skrivena u drvenoj skulpturi koja prikazuje glavu „luohana“ iz kineskog budizma i koja se možda nalazila u obiteljskom ili javnom hramu“, rekao je Paul Sumner, direktor Mossgreen’s Auctionsa iz Melbournea. Sumner je rekao da je stručnjak za azijske umjetnine Ray Tregaskis uočio novčanicu unutar skulpture dok ju je pregledavao prije aukcije u Sydneyu.

„Bila je dobro skrivena i presavijena u kvadratić veličine 2,5 cm. Vlasnici nisu znali za nju. Nije bila u dobrom stanju jer je bila mnogo puta presavijena i u određenoj mjeri izložena elementima iz zraka. Sačuvano je jako malo novčanica iz vremena dinastije Ming jer ih ljudi nisu držali u plastičnim vrećicama, kao što to danas rade kolekcionari“, rekao je Sumner.

Novčanica je mnogo veća od modernog papirnatog novca. Kineska slova i službeni pečat su tiskani s crvenom i crnom tintom. Imala je vrijednost „jednog guana“, a jedan guan je imao jednaku vrijednost kao 1000 bakrenih kovanica ili 28 g čistog srebra.

Na njoj se nalazi i upozorenje krivotvoriteljima da će im glave biti odrubljene te se nudi nagrada za one koji prijave takve kriminalce.

Krajem 13. veka Kina je prolazila kroz drastične društvene promene, možda najbolje ilustrovane na primeru jezive prakse podvezivanja ženskih stopala.

Neki od najstarijih dokaza ovog neobičnog postupka, pronađeni su u grobnici Huang Šeng, supruge carskog službenika koja je umrla 1243. godine. Arheolozikoji su iskopali grobnicu, otkrili su da je Huang imala neverovatno mala stopala, koja su i nakom smrti ostala obmotana gazom i spakovana u takozvane "lotosove cipelice".

Podvezivanje stopala navodno je inspirisala dvorska plesačica Jao Nijang, koja je bila veoma poznata u 10-vekovnoj Kini po svojim stopalima podvezan u oblik mladog Meseca. Nijang je zabavljala cara Li Jua egzotičnim plesom, obučena u kostim u obliku zlatnog lotosa.

Osim promene oblika stopala, praksa podvezivanja dovela je do specivičnog načina hoda pri kojem se telo oslanja na bočne mišiće i zadnju ložu. Usled ovog očigledno estetski privlačnog hoda i asocijacije na čuvenu dvorsku igračicu, podvezivanje stopala je od starta nosilo erotske konotacije.

Vremenom, dvorske dame koje su imale dovoljno novca i vremena, pretvorile su podvezivanje stopala u statusni simbol elite. Malo stopalo postalo je za Kinu, isto što i patološki uzak struk za viktorijansku Englesku - pokazatelj prefinjenosti žeske lepote.

Veličina stopala praktično je postala "valuta" za udaju. Najpoželnije mlade imale su "zlatni lotos", odnosno stopalo do 7.5 santimetara dužine; ženesa stopalom do 10 santimetara imale su "srebrni lotos", a one sa stopalima većim od 10 santimetara"gvozdeni lotos". Potencijalne prilike za udaju "gvozdenog lotosa" bile su veoma male.

Arheolozi smatraju da mumificirana koljena pronađena u grobu u egipatskoj Dolini kraljica vjerojatno pripadaju ženi faraona Ramzesa II.

Pretpostavlja se da je umrla 1250. g. prije Krista i bila je poznata po svojoj ljepoti.

Sedamnaest drevnih olovnih ploča, među kojima se nalazi i najraniji portret Isusa Krista, prema dokazima datiraju od prije oko 2.000 godina, zaključili su stručnjaci.

Metalne “stranice”, povezane metalnim prstenima, pronađene su u Jordanu 2008. godine i navodno spominju Isusa Krista i njegove učenike.

Ploče su analizirane i riječi i simboli su prevedeni, a straučnjaci kažu da datiraju unutar nekoliko godina od Isusovog propovijedanja. Dodaje se da ovo što je otkriveno može biti prosvjetljujuće ne samo za kršćane, već i za Židove i muslimane, piše Metro.

Ploče navodno sugeriraju da Krist nije započinjao svoju religiju, već je vraćao tisuću godina staru tradiciju, iz vremena kralja Davida, kao i da je Bog, kojeg je Isus obožavao, navodno bio i žensko i muško.

Krist u Hramu

U knjigama je glavna ideja da je Krist propovijedao u Salomonovom hramu, gde se vjeruje da je prvi put viđen lik Boga, kao i da odatle potiče epizoda sa zajmodavcima u Bibliji.

Jedna od knjiga ima podsjeća kako je Knjiga Otkrivenja opisana sa sedam pečata.

Nakon decenija provedenih pod debelim slojem peska konačno je otkriven mozaik u Hišamovoj palati u Jerihonu na zapadnoj palestinskoj teritoriji koji je pronađen za vreme arheološkog istraživanja davne 1935. godine.

Mozaik je otkriven od strane palestinskog arheologa Dimitrija Baramkija i Britanca Roberta Hamiltona, ali nisu želeli da ga izlažu spoljnim faktorima zbog bojazni od erozije.

Prema naučnicima, nanotehnologija je prvi put otkrivena u starom Rimu pre skoro 1.700 godina i nije jedna od mnogih savremenih tehnologija koje se pripisuju našem sofisticiranom društvu.

Putir koji je proizveden negde izmešu 290. i 325. godine je krajnji dokaz da su drevne kulture koristile naprednu tehnologiju pre više hiljada godina.

Nanotehnologija je verovatno jedna od najvećih prekretnica u poslednjih nekoliko decenija. Ova tehnološka eksplozija je omogućila modernom čoveku da radi sa sistemima između stotinu i milijardu puta manjim od jednog metra; gde materijali dobijaju određene osobine. Međutim, početak nanotehnologije datira od pre najmanje 1.700 godina.

Gde je dokaz? Pa, relikvija koja datira još iz doba Rimskog carstva, poznata kao “Likurgova kupa,“ izgleda da pokazuje da su rimske zanatlije znale za nanotehnologiju pre 1.600 godina. Likurgova kupa je izvanredan prikaz ove drevne tehnologije.

Smatra se da je Likurgova kupa među tehnički najsofisticiranijim staklenim predmetima proizvedenim pre modernog doba.

Stručnjaci čvrsto veruju da je putir, koji je proizveden između 290. i 325. godine, krajnji dokaz koji pokazuje koliko su genijalni zaista bili drevni majstori.

Slike malih staklenih skulptura prikazane na patiru predstavljaju scene smrti kralja Likurga. Iako se čini da je neprozirno zelen kada je svetlo postavljeno iza njega, postaje transparetno crven; efekat je postignut umetanjem sitnih čestica zlata i srebra u staklo.

Hram star više od 650 godina, za koji se veruje da je izgrađen u čast boga vetra Ehekatl Ketcalkoatl, pronađen je u Meksiku, saopštili su istraživači u sredu.

Arheolozi su hram pronašli na dubini od tri metra na mestu gde je srušen jedan supermarket, preneo je AP.

Platforma kružnog oblika, prečnika od oko 10 metara i visine od oko 1,2 metra, sada se nalazi u senci tržnog centra u izgradnji.

Arheolozi su prvobitno ispod starog supermarketa pronašli delove grnčarije i ljudske ostatke, što je bilo očekivano, ali su bili iznenađeni kada su pronašli hram, rekao je nacionalni koordinator za arheologiju u Meksičkom institutu za nacionalnu antropologiju i istoriju Pedro Francisko Sančez Nava.

Arheolozi su, između ostalog, pronašli i novorođenče, na kojem nisu vidljivi znaci traume, kosti ptica, kao i keramičke figure majmuna.

Ekipa arheologa otkrila je prvu masovnu grobnicu izvan Londona sa žrtvama velike kuge koja je u 14. stoljeću pokosila polovicu od šest milijuna stanovnika tadašnje Engleske, objavilo je u srijedu sveučilište u Sheffieldu.

Kosturi 48 osoba, među kojima je 27 djece, pronađeni su u blizini bolnice opatije Thornton, u Lincolnshireu na zapadu Engleske, u masovnoj grobnici u polju na kojem mirno pasu ovce.

Cuđu, ili cuču, prastara je kineska igra loptom kojom se baratalo nogama uz zabranu korišćenja ruku, a cilj je bio ubaciti loptu kroz otvor u mrežu. FIFA ga priznaje kao najraniju formu fudbala za koju postoji istorijski dokaz, mada se konstatuje i činjenica da se savremeni fudbal u Ujedinjenom Kraljevstvu razvio totalno nevezano za njega.

Prvi dokument u kome se pominje cuđu su “Strategije Zaraćenih država” (u pitanju je period kineske istorije između 5-3. veka p.n.e.) i u to delu koji se bavi kraljevstvom Ći. Ova se igra pominje i u “Zapisima Velikog istoričara”, remek-delu Sime Ćena, utemeljitelja kineske istoriografije, koje je završeno oko 94. godine p.n.e.

Cuđu je prvobitno bio vojna takmičarska vežba, ali je tokom vladavine dinastije Han (206. p.n.e. - 220. n.e.) postao i dvorska zabava, kao i zabava viših klasa. U to vreme su ustanovljena i standardizovana pravila; na carskom dvoru je postojao specijalno izgrađeni teren sa po šest golova (oblika polumeseca) na obe strane.

Tokom dinastije Tang (618-907. godine) cuđu je doživeo znatna unapređenja. Na primer, lopta napunjena perjem zamenjena je dvoslojnom vazdušnom loptom. Pojavile su se i dve različite vrste golova: jedna je podrazumevala stative sa mrežama na obe strane terena, dok je druga podrazumevala jedan gol na sredini terena.

Prestonica Tanga, grad Čangan, imala je pregršt terena za cuđu koji su se nalazili ne samo u palatama već i dvorištima privatnih kuća elite. Vojnici su igrali caru za dušu, a igrale su i devojke; zabeleženo je da jednom ekipa 17-godišnjakinja pobedila ekipu vojnika. Igrali su čak i učenjaci i intelektualci.

Cuđu je procvetao posebno tokom vlasti naredne dinastije Song (960-1279), kada je zbog društvenog i ekonomskog napretka postao popularan u svim slojevima društva. Bilo je čak i profesionalnih igrača koji su uživali veliku popularnost; u jednoj grupi su bili dvorski “fudbaleri” a u drugoj obični civili koji su živeli od ovog sporta.