Britanski tinejdžer javio se američkoj NASA-i kako bi ukazao na grešku u njihovim bazama podataka koje se prikupljaju na Međunarodnoj svemirskoj stanici, piše BBC.

Sedamnaestogodišnji učenik škole Tapton u Sheffieldu Miles Soloman radio je na projektu zajedno sa svojim nastavnicima koji se ogledao u analizi podataka sa Međunarodne svemirske stanice. Cilj je bio pronaći šablone ili anomalije koje bi dovele do novih otkrića.

Soloman je pregledao podatke vezane za količinu radijacije na Međunarodnoj svemirskoj stanici, a pažnju mu je privukao broj "-1".

"Razgovarali smo o podacima, a Soloman je odjednom pitao 'kako je moguće da postoji energija vrijednosti -1'?", rekao je nastavnik James O'Neill.

Ono šta je 17-godišnjak primijetio jeste pogrešan podatak jer energija ne može biti negativna, tj. ne može dolaziti u količinama iskazanim negativnim brojem. Zbog uočenog problema Solomon i O'Neill kontaktirali su NASA-u koja se potom zahvalila na ukazanoj grešci u podacima.

Naime, NASA je bila svjesna problema sa negativnim brojevima koji su se pojavljivali kada detektori ne bi očitavali radijaciju, ali je agencija smatrala da se greška javlja jednom ili dva puta godišnje. Engleski učenik je uočio da se greška javlja nekoliko puta dnevno.

© Dea Picture Library/Getty Images/DeAgostiniIlustracija

Naučnici su doveli u pitanje klasifikaciju od pre više od 100 godina, o dinosaurusima, zalažući se za sveobuhvatnu reviziju njihovog "porodičnog stabla", navodi se u studiji objavljenoj u novom broju časopisa Nejčer (Nature).

Dugo se smatralo da su dinosaurusi bili "džinovski reptili". Kako su vremenom nalazili fosile, naučnici su prepoznavali morfološke različitosti među dinosaurusima, što ih je navelo na stav da nisu svi bili reptili, niti su svi bili džinovi.

Naučnici su tada odlučili da ih svrstaju u dve velike grupe - mesoždere i biljojede. Ta klasifikacija ustanovljena je pre više od 100 godina.

Pripadnost jednoj ili drugoj grupi zavisi od oblika karličnih kostiju. Mesožderi su imali karlice ka napred, a to su bili čuveni T. Reks, i dvonožni dinosaurusi.

Druga grupa je imala karlične kosti poput ptica, iako nije bilo dokaza da su s pticama u srodstvu. Karlice su im bile ka pozadi.

Naučnici sa Univerziteta u Kembridžu sada navode da neki dinosaurusi iz prve grupe imaju karakteristike druge grupe i obrnuto.

U studiji se navodi da su se dinosaurusi pojavili pre 247 miliona godina, odnosno deset miliona godina ranije nego što se smatralo, a uz to da su se najpre pojavili na severnoj, a ne na južnoj hemisferi.

Kaliforniji nisu strani potresi, ali novi zaokret pri velikom zemljotresu sada nosi i rizik od potapanja, jer bi obala Los Anđelesa mogla da potone do jednog metra prilikom značajnog seizmičkog događaja.

Kalifornijski seizmolozi pronašli su dokaz da bi snažni zemljotresi mogli da dovedu do toga da nivo tla potone do jednog metra, a posebno u blizini okeana. Los Anđeles, u kom živi oko 10 miliona stanovnika, posebno je u opasnosti, jer se značajni zemljotresi dešavaju otprilike jednom u 150 godina, a naredni, prema seizmolozima, prilično kasni.

Morske vidre verovatno upotrebljavaju kameno oruđe već hiljadama, ili čak i milionima godina, i veruje se da su naučile da koriste oruđe mnogo pre drugih morskih sisara, naveli su naučnici.

Često je moguće videti morsku vidru kako pluta na leđima i kamenjem razbija morske plodove da bi se prehranila.

Najnovije genetsko istraživanje više od stotinu divljih morskih vidri koje žive u blizini obale Kalifornije pokazalo je da su se njihovi preci koji su živeli pre više miliona godina slično ponašali, navodi Bi-Bi-Si.

Delifini u Australiji viđeni su kako koriste sunđere da zaštite svoj nos dok traže hranu na morskom tlu, ali se čini da je takvo ponašanje novije, odnosno u poslednjih 200 godina.

Istraživači su naveli da se čini da je korišćenje oruđa, za razliku od delfina, urođeno kod svih mladih morskih vidri.

Morske vidre nalaze se uz obale Tihog okeana u Severnoj Americi i Aziji, a pošto su ih ljudi ranije lovili zbog krzna, bile su na ivici istrebljenja.

Početkom 20. veka bilo je samo 1.000 do 2.000 morskih vidri, ali sada su one zaštićene zakonom.

Predsednik Sjedinjenih Američkih Država Donald Tramp potpisao je danas zakon kojim se istraživanje Marsa definiše kao novi cilj Američke agencije za istraživanje svemira.

Novi zakon predviđa dodatnih 19,5 milijardi dolara za finansiranje Nase u ovoj budžetskoj godini, koja počinje 1. oktobra.

Tramp je nedavno poslao Kongresu predlog zakona kojim se za sledeću godinu predviđa dodatnih 19,1 milijarda dolara za agenciju za istraživanje svemira.

Nove mere predviđaju da se ljudska eksploatacija Marsa uvrsti među ciljeve Nase. Takođe se izdaje uputstvo da Nasa upravlja svemirskim programima koji će pomoći ljudima da istraže Mars i druge destinacije.

Američki predsednik potpisao je zakon u Ovalnom kabinetu u Beloj kući, okružen astronautima i sponzorima tog programa, među kojima su bili senatori Ted Kruz i Marko Rubio.

Međunarodni tim astronoma pokušava da riješi svemirsku misteriju o "odbjegloj planeti" koja bi mogla da bude 40 puta veća od Jupitera. Taj objekat, poznat pod imenom CFBDSIR2149-0403, prvi put je primjećen 2012. godine, ali i sada, pet godina kasnije, i dalje zbunjuje naučnike.

Nedavni video ekipe koja traga za neidentifikovanim letećim objektima, pokazao je sa čime se suočavaju oni koji posmatraju zvijezde, koji nikad nisu vidjeli nešto slično. Naime, oni veruju da bi CFBDSIR2149-0403 mogao da bude odbjegla planeta, što znači da se kreće sama po galaksiji, kao siroče, umjesto da kruži oko Sunca, kao Zemlja.

Kako bi se stekao uvid u njegovu veličinu, objašnjeno je da bi u Jupiteru moglo da stane 1.300 planeta koje su veličine Zemlje, a on je 40 puta veći od toga.

U jednom od najnovijih snimaka, tim NLO tragača SecureTeam10 izvjestio je da su astronomi 2012. godine primjetili čudnu, izolovanu planetu koja je masivnija od Jupitera, a u smislu udaljenosti od njih djelovala je kao jedna od najskorijih izolovanih planeta koje su primetili. Jedini problem je što ona nije bila kao nijedna druga koju su videli.

"Dakle, čudni objekat pod imenom CFBDSIR2149-0403, ostao je velika misterija. Dokazi koji su prikupljeni o njemu govore nam da to možda uopšte nije planeta", naveli su oni.

Najnovija istraživanja ostavila su naučnike da vjeruju da je reč o mladoj izolovanoj planetarnoj masi (ima manje od 500 miliona godina), ili o starijem ''braon patuljku'', koji ima dvije do tri milijarde godina.

Inače, ''braon patuljci'' predstavljaju objekte u svemiru koji su veličine između male zvezde i džinovske planete.

Takođe, navodi se da, ako ako se dokaže da je u pitanju jedan od njih, to bi značilo i da ima masu 40 puta veću od Jupitera.

"Objekat CFBDSIR 2149-0403 je atipična pod-zvijezda koja je ili objekat koji slobodno putuje ili redak smeđi patuljak visoke metaličnosti, a možda i kombinacija i jednog i drugog", istakao je Filip Delorme sa francuskog Univerziteta, koji je vodio najnoviju studiju.

Slavni Milgramov eksperiment (ili Milgramov pokus) je imao za cilj utvrditi ima li pokoravanje autoritetu za posljedicu nestanak osjećaja odgovornosti.

Podsjetimo, Stanley Milgram je bio psiholog s Yalea koji je 1961. godine testirao spremnost prosječnih ljudi da se odupru ili pokore uputama autoriteta kad stoje u izravnom sukobu s njihovom savješću. Cijeli je eksperiment izveden tako da su svi sudionici osim testirane osobe ustvari glumili, bez da je ona to znala.

U eksperimentu je “učitelj” svom “studentu” zadavao strujni udar za svaku grešku počinjenu u sastavljanju parova riječi. Napon se nakon svake pogreške povećavao, ali u stvarnosti glumac nije pretrpio nijedan strujni udar. Kad bi student molio da sve prestane, jer je postalo neizdrživo bolno (tada bi bilo 150 volti u pitanju) eksperimentator u bijeloj kuti bi od učitelja (testirane osobe) strogo tražio da se sve nastavi za dobrobit znanosti, usput koristeći neku od standardiziranih autoritativnih rečenica. Rečenice poput „Nemate izbora, morate nastaviti!“ su očito imale uspjeha.

Konačni rezultati su bili takvi da su apsolutno svi ispitani „učenicima“ pustili strujni udar od 300 V, a njih čak dvije trećine onaj maksimalni - od 450 V. Milgram je ponovio svoj eksperiment u još 18 različitih varijacija u kojima su bili ciljevi ispitati taj isti utjecaj autoriteta.

Bilo je, dakako, još drugih time inspiriranih eksperimenata od strane znanstvenika. Jedni od njih su bili i nedavno poljski znanstvenici koji su objavljeni u časopisu Social Psychological and Personality Science.

Stručnjaci su napisali: “Pre ili kasnije... moramo prihvatiti činjenicu da kompletan život na Zemlji nosi genetski kod naših vanzemaljskih rođaka i da evolucija nije ono što mi mislimo da jeste.“

Prema rečima naučnika koji su proveli više od 13 godina radeći na ljudskom genomu, ljudski DNK je dizajniran od strane napredne vanzemaljske civilizacije.

Naučnici iz Kazahstana tvrde da je naša vrsta stvorena i dizajnirana od strane “više sile.“ Stručnjaci veruju da su naši “kreatori“ želeli da sačuvaju poruku unutar naše DNK, i/ili jednostavno postave život na drugim planetama.

Istraživači, Maksim Makukov i Vladimir Šerbak, su proveli više od 13 godina radeći na projektu ljudskog genoma - misiji da naprave mapu ljudske DNK.

Posle 13 godina studija, stručnjaci su zaključili da su ljudi dizajnirani od strane više sile, i da postoji “skup aritmetičkih obrazaca i ideografskog simboličnog jezika“ kodiranog u našoj DNK.

Osim toga, naučnici tvrde da je 97 procenata “nekodiranih“ sekvenci u ljudskoj DNK u stvari napredni genetski kod kreiran od strane naprednih vanzemaljskih oblika života.

Nakon 13 godina intenzivnog istraživanja, naučnici su zaključili:

“Naša hipoteza je da je naprednija vanzemaljska civilizacija bila angažovana u stvaranje novog života i postavlja ga na različitim planetama. Zemlja je samo jedna od njih. Ono što vidimo u našoj DNK je program koji se sastoji iz dve verzije, džinovskog strukturanog koda, i jednostavnog ili osnovnog koda.“

Naučnici iz muzeja prirodnih nauka Bernardino Rivadavia, istraživajući pigment žabe gatalinke, slučajno su otkrili prvu fluorescentnu žabu na svijetu.

Ova žaba prvi put je viđena u Zimbabveu prije 55 godina, ali nikada joj niko nije bio toliko blizu. Pod normalnim svijetlom žaba je prošarana zelenom i smeđom bojom sa crvenim tačkicama, ali pod UV zrakama žaba svijetli fluorescentno zeleno. Ova pojava izuzetno je rijetka za životinje koje žive na kopnu.

Istraživači koji su jučer objavili svoje otkriće, utvrdili su da od jačine svjetlosti zavisi koliko će žaba svijetliti.

"Ova pojava vrlo je različita nego one kod ostalih fluorofora. Naše otkriće otvara mogućnost da i drugi vodozemci mogu biti fluorescentni, a posebno oni sa tankom kožom poput gatalinke", kazala je Maria Gabriella Lagoria, fotohemičarka sa Univerziteta u Buenos Airesu.

U razgovoru za časopis Nature, naučnici koji su otkrili fluorescentnu žabu izrazili su nadu da će ovo otkriće inspirisati druge da nastave istraživati ovaj fenomen. Poručili su naučnicima da ne idu na teren bez UV svjetiljke.

Astronomi su otkrili veliku masu svetleće zvezdane prašine u galaksiji viđenoj u trenutku kada je svemir bio jako mlad, samo četiri procenta sadašnje starosti. Galaksija je posmatrana kratko posle svog formiranja i to je najudaljenija galaksija kod koje je primećena zvezdana prašina. Ovi novi rezultati daju nam nove uvide u rođenje i eksplozivnu smrt prvih zvezda.

Međunarodni tim astronoma koje predvodi Nikolas Laporte sa Londonskog koledž univerziteta koristio je veliki niz teleskopa u pustinji Atakama u Čileu za posmatranje A2744_YD4, najmlađe i najudaljenije galaksije koja je viđena ovim teleskopom. Bili su iznenađeni kad su otkrili da ova mlada galaksija sadrži obilje međuzvezdane prašine, prašine koja je nastala posle smrti ranije generacije zvezda.

Dalja posmatranja pomoću specijalnih instrumenata su potvrdila ogromnu daljinu A2744_YD4. Galaksija nam se pojavljuje onakvom kakva je bila kada je svemir bi ostar samo 600 miliona godina, iz perioda kada su se stvarale prve zvezde i galaksije.

„Ne samo da je A2744_YD4 najudaljenija galaksija koju posmatramo uz pomoć teleskopa u pustinji Atakama" kaže Nikolas Laporte, „već i otkrivanje tako velike količine zvezdane prašine pokazuje da je supernova već zagadila ovu galaksiju".

Kosmička prašina se pretežno sastoji od silikona, ugljenika i aluminijuma, u malim granulicama veličine milionitog dela milimetra. Hemijski elementi u ovim granulama skovani su unutar zvezda i razlete se po kosmosu kada zvezda umre - najspektakularnije su ekpslozije supernove -i to je poslednja faza života masivnih zbezda koje inače imaj kratak život. Ove prašine danas ima u izobilju i to je glavni gradivni materijal u stvaranju zvezda, planeta i složenih molekula. Ali u ranom kosmosu, pre nego što je prva generacija zvezda izumrla, zbezdane prašine je bilo u malim količinama.