Znanstvenik Johns Hopkinsa je izdao važno izvješće o cjepivima protiv gripe u časopisu British Medical Journal (BMJ). Dr. sc. Peter Doshi napada cjepiva smatrajući da, iako se cjepiva guraju u javnost u neviđenim brojkama, da su ona slabo učinkovita i da uzrokuju više nuspojava nego što se to navodi američki Centar za prevenciju i kontrolu bolesti (CDC). Doshi nadalje navodi da su studije koje temelje politiku CDC-a o poticanju ljudi na godišnje uzimanje cjepiva protiv gripe, često niske kvalitete koje ne potkrijepljuju službene tvrdnje.

Doshi s Medicinskog fakulteta „Johns Hopkins“ tvrdi kako je promocija cjepiva protiv gripe jedna od najvidljivijih i najagresivnijih javnozdravstvenih politika u SAD-u. Farmaceutske tvrtke i javni službenici svake godine tijekom jeseni stvaraju pritisak za masovno cijepljenje nudeći cijepljenje u ljekarnama i supermarketima. Rezultati su fenomenalni. Prije nepunih 20 godina u SAD-u je godišnje bilo dostupno samo 32 milijuna doza cjepiva protiv gripe. Danas je ukupna suma skočila na 135 milijuna doza.

Svjetska zdravstvena organizacija (WHO) napravila je težak propust, uzbunivši javnost tek nekoliko mjeseci nakon izbijanja epidemije ebole u zapadnoj Africi, čime su dodatno pogoršane ogromne patnje i povećan je broj smrtnih slučajeva, zaključili su u ponedjeljak globalni zdravstveni stručnjaci.

Epidemija je iznjedrila izvanrednu hrabrost i solidarnost ali i proizvela strašnu patnju, strah i kaos koje vodeće institucije uglavnom nisu uspjele obuzdati ili na njih nisu pouzdano i brzo reagirale, zaključio je panel specijalista okupljenih na inicijativu Globalnog instituta za zdravlje (HGHI) pri američkom sveučilištu Harvard i Londonske škole higijene i tropske medicine (LSHTM).

Analizirajući odgovor globalnih institucija na epidemiju koja je poharala Gvineju, Sijera Leone i Liberiju, panel je zaključio da se takve greške ne bi smjele ponoviti i da hitno treba provesti opsežne reforme kako bi se spriječile nove pandemije u budućnosti.

Piot: Nužno jačati osnovne kapacitete

"Moramo ojačati osnovne kapacitete u svim zemljama za otkrivanje i prijavljivanje malih epidemija i za brzu reakciju kako one ne bi prerasle u velike krize", zaključio je ravnatelj LSHTM-a i predsjedatelj panela Peter Piot.

Po njegovim je riječima reforma državnih i međunarodnog sustava ne samo moguća već i ključna "kako u budućim epidemijama ne bismo svjedočili takvim razmjerima patnje, smrti i društvene i ekonomske katastrofe".

Nakon što su otkrili bakteriju koja je otporna i na antibiotik koji se inače daje kao 'posljednja nada', stručnjaci upozoravaju da smo na rubu 'post-antibiotičkog' doba.

Znanstvenici u Kini otkrili su mutiranu vrstu bakterije koja je otporna na skoro sve antibiotike, pa i kolistin, koji je inače lijek koji se daje kao posljednja nada protiv niza bakterijskih infekcija kod ljudi i stoke. Očekuje se i da će se bakterija proširiti izvan Kine, ako se dosad već nije.

Liz Tayler iz Svjetske zdravstvene organizacije za BBC je rekla kako je zabrinjavajuć mehanizam koji omogućuje da se bakterija lako širi s vrste na vrstu te kako rad sugerira da se bakterija već vjerojatno iz Kine proširila u Maleziju.

Prema studiji, istraživači su bakteriju otkrili tijekom rutinskih kontrola otpornosti na e.coli. Kod subjekata zaraženih bakterijom e.coli, 21 posto životinja imao je bakteriju otpornu na kolistin, a nju su otkrili i u 15 posto uzoraka sirovog mesa te kod 1 posto ljudi.

- Neki će ljudi imati infekcije koje se neće moći liječiti i počet će umirati. Moramo sada početi djelovati - rekla je Tayler.

Sve veća otpornost na antibiotike predstavlja “izuzetno veliku opasnost za globalno zdravlje u svetu”, upozorila je glavna direktorka Svetske zdravstvene organizacije (SZO) Margaret Čan, koja je u ponedeljak iznela rezultate prve ankete sprovedene među stanovništvom 12 zemalja o ovom problemu.

Otpornost na antibiotike dostigla je “izuzetno opasan nivo u svim delovima sveta”, upozorila je Čanova, dodavši da svako u nekom trenutku u nekom delu sveta može biti zaražen bakterijom otpornom na poznate lekove.

Otpornost na antibiotike ili antibiorezistencija razvija se kada određena bakterija mutira i postane u tolikoj meri tvrdokorna, odnosno otporna na sve antibiotike koji se koriste u lečenju neke zaraze, da je nijedan od njih ne uspeva delotvorno uništiti, stoji u objašnjenju SZO.

Takav je trend povezan s prečestim uzimanjem antibiotika ili njihovom pogrešnom upotrebom, takođe stoji u saopštenju.

Međutim, 64 odsto ispitanika koji su učestvovali u anketi koju je SZO sprovela u 12 zemalja (uključujući i Srbiju), pogrešno veruje da se otpornost na antibiotike razvija samo kod osoba koje zloupotrebljavaju uzimanje te vrste lekova. Dve trećine ispitanika smatra da pacijenti koji antibiotike uzimaju isključivo kada im ih prepiše lekar nisu ni u kakvoj opasnosti od spomenutih vrsta zaraze.

“Bilo ko u bilo kom trenutku u bilo kojoj zemlji sveta može se zaraziti bakterijom otpornom na antibiotike”, stoji u saopštenju SZO, koja od 16. do 22. novembra organizuje prvu “Svetsku nedelju pravilnoga korišćenja antibiotika”.

Kada je reč o raku dojke postoje mnoga pitanja, a možda samo jedan odgovor - jod! Japanci konzumiraju više od 12 miligrama joda dnevno, zahvaljujući jestivim morskim algama, što je 50 puta veća doza u odnosu na stanovnike SAD. Broj slučajeva raka dojke u Americi je najviši na svetu, dok je u Japanu najniži.

Studije sprovedene na ljudima i laboratorijskim životinjama pokazuju da jod sprečava nastanak raka dojke. Naučnici sa instituta u Meksiku predvođeni Carmen Aceves dokazali su da jod ima antikancerogena i protivupalna svojstva. Sprovedeno istraživanje je čak zabeležilo da se primenom organskog joda kod obolelih od raka dojke, ćelije raka drastično smanjuju. S druge strane, visoke količine joda (u miligramima) koje su pacijenti primali nisu narušile normalno funkcionisanje štitne žlezde i nisu pokazale negativan uticaj na celokupno zdravstveno stanje.

Najnovija klinička ispitivanja pokazala su, dakle, direktnu povezanost adekvatnog unosa joda i prevencije širenja raka dojke, što predstavlja revolucionarno otkriće. Svakako i za Nobelovu nagradu, čim se farmaceutska industrija bude odlučila za taj lek. Danas je malo poznato da je jod korišćen kao univerzalni lek od kraja 19. do sredine 20. veka. Dobitnik Nobelove nagrade za medicinu dr Albert Szent Gyoryi, koji je otkrio vitamin C, zapisao je: "Niko nije znao šta jod radi, ali je nešto radio i to nešto dobro. Dok sam bio student pravili smo rimu: Ako ne znate gde, šta i zašto - prepišite im onda kalijum jod, zato!"

Danas je poznato šta jod čini i koliko može pomoći, ali moderna medicina spava. Vreme je da se sa prvim izlaskom sunca sami probudimo. Ako na stolu nemamo japanske alge, treba znati da joda ima i u drugim morskim plodovima, jodiranoj soli, a kod nas i u novosadskoj mineralnoj vodi.

U svojoj Knjizi o Jodu, David Brownstein MD obrazložio je tri slučaja spontane regresije raka dojke nakon primene (suplementacije) joda.

Prvi slučaj

Kod prve pacijentkinje, 63-godišnje učiteljice Džoan, rak dojke je dijagnostifikovan 1989 godine. Pacijentkinja je odbila konvecionalno lečenje i svakodnevno počela da uzima 50 mg Iodorala, (jod). Nakon šest nedelja primene ovake terapije PET skener (ubrizgavanje kontrasta) pokazao je da su se sve ćelije raka počele raspadati.

Drugi slučaj

Kod druge pacijentkinje, 73-godišnje Dilores, rak dojke je dijagnostifikovan 2003. godine. Pacijentkinja je odbila standardno lečenje koje je podrazumeva zračenje i hemoterapije. I svakodnevno unosila 50 mg Iodorala. Ultrazvučnim kontrolama tokom 18 meseci došlo je do vidljivog smanjenja malignih ćelije raka. Nakon dve godine praćenja mamograf i ultrazvuk nisu pokazivali nikakve abnormalije i radiolog je nalaz ocenio normalnim.

Treći slučaj

Treća pacijentkinja, 52-godišnja Džojs. Njoj je kancer dijagnostifikovan pre dve godine (2009. godine). Takođe je svakodnevno konzumirala 50 mg Iodorala. Tri godine nakon redovnog konzumiranja joda urađena je mamografija i ultrazvučni test, rezultati su pokazali smanjenje tumora bez znakova progresije.

Za kurkumu se već dugo zna da ima lеkоvitа dејstvа i da daje odlične rezultate u lečenju raka, аli sаdа nоvа istrаživаnjа pоkаzuјu dа је đumbir istо toliko mоćаn kао аltеrnаtivni trеtmаn u bоrbi prоtiv rаkа.

Studiја sa univerziteta u Džordžiji је potvrdila dа đumbir mоžе smаnjiti vеličinu tumоrа prоstаtе zа 56%. Drugu studiјa je pokazala dа je đumbir 10.000 mоćniјi оd hеmоtеrаpiје prilikоm lеčеnjа rаkа dојkе.

Mаtičnе ćеliје raka uzrоkuju čitav spеktar tumоrа, а nе sаmо rаk dојkе. Оve ćеliје su оdgоvоrne zа stvаrаnjе rаzličitih podtipоvа ćеliја koje stvaraju kоlоniјu tumоrа. Iako ćеliје raka čine sаmо od 0.2 do 1% tumоrа, оne su skoro “bеsmrtne”.

То znаči dа su mаtičnе ćеliје u stаnju dа se оbnоvе, оtpоrne su nа kоnvеnciоnаlna hеmоtеrаpеutskа srеdstvа, spоsоbne su za deobu i stvаrаnje nоvih kоlоniјa tumora. Јеdini nаčin dа sе u pоtpunоsti prevaziđe bolest је dа se unište mаtične ćеliјe raka unutаr tumоrа.

Nоvа studiја pоkаzаlа je dа је sastojak u đumbiru pоznаt kао šоgаоl vеоmа аktivan antikancerogeni sastojak. Оvај sаstојаk sе prоizvоdi kаdа se kоrеn đumbira osuši ili skuvа. Pоstојi nеštо vrlо spеcifično kod ovog sastojka što gа čini supеriоrnim u оdnоsu nа hеmоtеrаpiјu.

Istrаživаči su ustаnоvili dа sаmо оvа kоmpоnеntа đumbirа ubija ćеliје rаkа, оstаvlјајući zdrаvе ćеliје netaknute. То gа vеоmа rаzlikuје оd kоnvеnciоnаlnih trеtmаnа rаkа kојi nе prikаzuјu tu vrstu sеlеktivne citоtоksičnоsti, štо znаči dа zаistа mоgu nаškоditi pаciјеntu.

Kаdа је rеč о rаku dојkе, šоgаоl znаčајnо utičе na ćеliјski ciklus štо dоvоdi dо brže smrti ćеliјa rаka, i to krоz indukciјu аutоfаgiје. Таkоđе, šogaol sprečava formiranje čvоrića raka. Međutim, tо niје јеdinа dobra stvаr u vеzi sa ovim zapanjujućim sastojkom.

Оvа studiја је tаkоđе оtkrilа dа je 6-šоgаоl 10.000 putа еfikаsniјi u ubiјаnju mаtičnih ćеliја raka. On zаustаvlја fоrmirаnje tumora i ostavlja zdrаvе ćеliје u živоtu.

Upozorenje Svetske zdravstevne organizacije da su slanina i druge osušene mesne prerađevine kancerogene ne prestaje da izaziva polemiku u domaćoj javnosti. Iako je nesporno da korišćenje konzervansa, naročito u industrijskim mesnim namirnicama, negativno utiče na zdravlje ljudi, postavlja se pitanje da li su mesni proizvodi zaista kancerogeni isto koliko i cigarete, alkohol, arsen i azbest. Protiv ove teorije su se naročito pobunili oni koji u svojoj režiji suše meso, na tradicionalan način.

- Ukoliko se poštuju sva pravila sušenja slanine i ostalih suvomesnatih proizvoda, mesta za strah nema. Od pamtiveka se ovi proizvodi suše na jedan ustaljen način, i nigde decidno nije dokazano da su oni "krivci" za nastanak karcinoma creva, pankreasa i prostate, o čemu se najviše govori. Slanina, na koju je najviše povika, prvo se drži izvesno vreme u soli ili salamuri da odstoji, pa tek onda suši. I nikakav štetan sastojak se u njoj ne nalazi. Isto se postupa i sa takozvanim trajnim proizvodima kao što su svinjski i goveđi pršut, suva šunka, suvi vrat, svinjska pečenica, suva rebra. Procesom dimljenja dobijaju se polutrajni proizvodi - dimljena šunka, dimljena pečenica i dimljeni vrat, suva kolenica, suve nogice. I oni se razlikuju samo u metodologiji pripreme - objašnjava nutricionista dijetetičar Svetlana Ćulibrk-Pribaković.

Kuhanje s biljnim uljima poput suncokretovog oslobađa toksične kemikalije koje su povezane s rakom i čak degeneracijom mozga, objavio je u nedjelju britanski tisak

Svinjska mast, maslac, kokosovo i maslinovo ulje bolji su izbor, smatraju britanski znanstvenici.

Prilikom zagrijavanja biljna ulja kao što je kukuruzno, suncokretovo, palmino i sojino oslobađaju kemikalije pod nazivom aldehidi koji su povezani s raznim oblicima raka i neurodegenerativnih bolesti poput Alzheimerove.

Martin Grootveld, profesor bioanalitičke kemije i kemijske patologije s britanskog Sveučilišta DeMontfort rekao je da pržena hrana poput ribica i krumpirića sadrži 100 do 200 puta više aldehida od dopuštene dnevne doze po smjernicama WHO-a, prenosi Daily Telegraph.

Korištenjem maslaca, maslinovog ulja i svinjske masti stvaraju se manje količine aldehida, a najzdravije je kokosovo ulje.

Biljna ulja povezana su sa srčanim bolestima, rakom, upalama, visokim tlakom i mentalnim bolestima.

Prava kamilica (Matricaria recutita ili Chamomilla recutita) stoljećima se upotrebljavala kao ljekovita biljka, najčešće za liječenje probavnih smetnji.

Ona je i blagi sedativ te smiruje živčani sustav. Eterično ulje kamilice ima protuupalni učinak na sluznice pa tako udisanje para (inhaliranje) kamilice smiruje upalu sinusa i astmu. Godine 1979. njemački su znanstvenici otkrili da bisabol, sastojak kamilice, djeluje protuupalno, a 1983. godine francusko je istraživanje pokazalo antivirusni učinak kamilice kod dječje paralize i herpesa. Budući da ublažava grčeve, kamilica je prikladan lijek za bolove u želucu, bolne mjesečnice te žučne i crijevne kolike. Lako ga podnosi i dojenčad.

Također, smanjuje nadutost kod pojave stvaranja vjetrova. U vanjskoj upotrebi kreme i ulja od kamilice liječe upale kože i pospješuju ozdravljenje. Preporučuju se za liječenje ekcema, nadraženosti dječje kože od žuljanja pelena te ispucanih bradavica na dojkama. Kamilica olakšava stolicu, ali ne pretjerano, pa posredno pomaže u unutarnjem iscjeljivanju hemoroida koji se s vanjske strane mogu mazati mašću od kamilice.

Kamilica potiče zacjeljivanje rana, sprečava djelovanje bakterijskih otrova i potiče metabolizam kože. Upotrebljava se i za ispiranje očiju te kao antiseptička vodica za ispiranje usta. Kamilica se često primjenjuje i u kozmetici. Parenje lica kamilicom odlično je za osjetljivu kožu, a ispiranje kose čajem od kamilice daje osobit sjaj plavoj kosi. Ulje od kamilice upotrebljavali su još u antici za utrljavanje pri neuralgijama i trganjima u udovima.

Stari Egipćani kamilicu su zbog njezine sposobnosti suzbijanja vrućice smatrali cvijećem boga Sunca. U starim knjigama o ljekovitom bilju piše da se uljem od kamilice uklanja umor udova, a oblozi od kamilice stavljeni na oboljeli mjehur ublažavaju bol. Kamilica kod nas raste na njivama i zapuštenim mjestima, kraj putova i željezničkih pruga. Najviše je ima na žitnim poljima. Biljka se uzgaja od najstarijih vremena. Bez obzira na to raste li kao divlja ili je uzgojena, kamilica se bere kad je u punom cvatu, od kraja travnja preko cijelog ljeta. Kao i ostalo ljekovito bilje, treba se sušiti na mračnome mjestu, na temperaturama koje ne prelaze 45 stupnjeva.

Rimska kamilica (Chamaemelum nobile) u zapadnoj Europi, osobito u Francuskoj, Engleskoj i Belgiji, ima sličnu važnost kao što u nas i u zemljama njemačkoga govornog područja ima prava kamilica. To što se u zapadnoj Europi pod nazivom “kamilica” podrazumijeva druga biljka često je vodilo do zabune. No djelovanja obiju biljaka su vrlo slična. U engleskoj i francuskoj literaturi pravu kamilicu nalazimo pod nazivom “njemačka kamilica”.