Naučnici iz Evrope razvili su tehnologiju koja može da prevodi moždane talase i tok krvi u mozgu u odgovore “da” i “ne”, što omogućava komunikacija sa ljudima koji su u potpunosti paralizovani i žive kao biljke.

Takvi ljudi ne mogu čak ni da trepnu, pa je ovo otkriće po prvi put omogućilo bilo kakvu komunikaciju sa njima.

Do sada je tehnologija uspješno testirana na četiri paralizovana pacijenta i oni su poslije dužeg vremena uspjeli da komuniciraju sa porodicom.

Znanstvenici su proučavali fosil crva s nogama star oko 500 milijuna godina, te su uz pomoć prethodno pronađenog fosila iste vrste uspjeli shvatiti kako je izgledao, javlja Popular Science.

Radi se o majušnoj životinji - veličine ljudskog palca - koja je daleki rođak artropoda i dugoživaca. Formalno je prozvana Ovatiovermis cribatus i opisana u znanstvenom časopisu BMC Evolutionary Biology.

Stručnjaci su usporedili fosil pronađen prije nekoliko desetljeća s drugim fosilom koji je turist slučajno pronašao 2011. godine.

Znanstvenici vjeruju kako se hranio hvatajući hranjive tvari sa svojim prednjim nožicama, dok se sa stražnjim čvrsto držao za podlogu. Kao što se može vidjeti u animaciji koja simulira njegovo ponašanje, vjeruju da je podizao i spuštao ručice, kao da baca ovacije, što im je i dalo inspiraciju za ime.

Američka svemirska agencija NASA objavila je dosad najkvalitetnije fotografije Saturnovih prstenova, sačinjenih od leda i krhotina.

Snimke je načinila letjelica "Cassini", projekat koji su 2004. godine lansirali NASA, Evropska svemirska agencija i Italijanska svemirska agencija.

Iako oko Zemlje kruži na udaljenosti od 350.000 do 400.000 kilometara, izgleda da se Mjesec povremeno "miješa" u našu atmosferu. Naučnici sada imaju razloga vjetrovati kako se Zemljin kisik može pronaći i u tlu našeg najvećeg prirodnog satelita.

U naučnom listu Nature Astronomy naučnici su iznijeli detalje studije u kojoj je zaključeno da se Zemljina atmosfera "rasteže" do Mjeseca kroz nekoliko dana u okviru 27-dnevne orbite.

Naime, Mjesec je gotovo kontinuirano bombardiran solarnim vjetrovima, ali tokom pet dana kada Mjesec prolazi kroz dio Zemljinog magnetnog polja koji se proteže u suprotnom smjeru od Sunca Mjesec biva zaštićen i obogaćen našim jonima kisika.

Teleskop NASA uhvatio je retku eksploziju na Suncu koja je lansirala tone oblaka sunčeve plazme u svemir.

"Fermi Large Area" teleskop je uhvatio gama zrake sa energijom jačine od tri milijardi elektronvolti, prema navodima NASA.

- Fermi vidi gama zrake na onoj strani Sunca koja je okrenuta ka Zemlji, ali ta emisija zraka je bila prouzrokovana mlazevima i eksplozijom solarnih baklji na drugoj strani Sunca - naveo je Nikola Omodei, istraživač sa Univerziteta Stenford u Kaliforniji.

- Čestice su putovale oko 500 hiljada kilometara nakon erupcije i onda su izazavle svetlo - naveo je istraživač.

Ove skrivene solarne eksplozije ne mogu da uoče sateliti, ali brzo putovanje čestica na kraju prouzrokuju gama rej zrake koji su vidljivi teleskopima na drugoj strani Sunca, piše Daily Mail.

Nevidljiva i misteriozna sila gura našu galaksiju Mlečni put kroz svemir, tvrdi novo istraživanje. Iako ovo možda ne deluje kao prijateljski gest, takozvani "Dipole Repeller" zapravo pomaže našoj galaksiji na putovanju kroz svemir.

Istraživači su znali da se galaksija kreće relativnom brzinom u poslednjih tridesetak godina, ali nisu znali zašto.

Ako bolje razmislimo, sve se kreće, Zemlja, Sunce, pa i Mlečni put i to oko dva kilometra po satu.

Ali to nije besciljno putovanje. Istraživači su dugo verovali da je naša galaksija privučena područjem koje je bogato desetinama grupa različitih galaksija, pod nazivom "Šejpli superklaster".

Kako su objasnili naučnici, galaksije lete od jedne do druge zbog širenja univerzuma.

- Međutim, svaka od njih zbog svojih novih "suseda" doživljava gravitacionu vuču, što dalje izaziva devijantno kretanje, ka regionima velike gustine i daleko od oblasti gde je ona smanjena - rekao je Brent Tali, jedna od autora studije.

Uz pomoć moćnih teleskopa, istraživači su uspeli da stvore 3D mapu toka galaksije. Galaksije kao naš Mlečni put imaju tendenciju da se kreću što dalje od retkih i praznih oblasti ka onima gde je gužva i gde je velika koncentracija galaksija.

Tokom mapiranja kretanja, Tali i njegove kolege su pronašle obrazac kretanja i tzv. "Dipole Repeller" koji "gura" Mlečni put.

Proteini stari 195 miliona godina pronađeni su u kostima dinosaurusa. Ovo otkriće pomjera najstariji dokaz o sačuvanom proteinu za oko 100 miliona godina.

Naučnici su, takođe, pronašli tragove minerala, vjerovatno iz krvi dinosaurusa iz rane jure.

Meko tkivo pruža novi uvid u biologiju dinosaurusa i u način njihovog razvoja i evolucije.

Oni su rijetko sačuvaju tokom procesa fosilizacije, kada se kosti i zubi polako transformišu u kamen. Paleontolog sa Univerziteta Toronto Misisaga Robert Rajs rekao je da se nada da će ovo omogućiti da se sazna više o biologiji ovih životinja.

"Što više znamo o njihovom mekom tkivu, više ćemo o njima znati uopšte. Mi sada posmatramo očuvani originalni materijal koji je bio u živom organizmu, a ne otisak u mekom tkivu kakav je nekada bio", objašnjava on, prenosi Bi-Bi-Si.

Naučnici su proučavali fosile dinosaurusa lufengosaurusa koristeći infracrvenu spektroskopiju sa sinhrotronom na Tajvanu.

Očuvani dijelovi kolagena i proteina bogatih gvožđem pronađeni su unutar zidova krvnih sudova koji prolaze kroz kosti rebara.

Biljke opažaju svijet bez očiju, ušiju i mozga. Kroz razumijevanje onoga što nas biljke uče o njima, možemo nešto naučiti i o nama samima.

Biljke su, prema Jack C. Schultzu jednostavno "samo vrlo spore životinje".

Ovo nije nerazumijevanje osnovne biologije. Schultz je profesor na Odjelu znanosti o biljkama na Sveučilištu Missouri u gradu Columbia, i proveo je četiri desetljeća u istraživanju interakcija između biljaka i insekata. On doista zna svoj posao.

Ukazuje na problem uobičajenih percepcija koje imamo na naše lisnate rođake, za koje misli da se prečesto smatraju tek dijelom kućnog namještaja. Biljke se bore za teritorij, 'idu u potragu' za hranom, izbjegavaju grabežljivce i hvataju plijen u zamku. One su žive kao i bilo koja životinja, i - kao i životinje - demonstriraju ponašanje.

"Da biste ovoga postali svjesni, trebate napraviti ubrzani film biljke koja raste - tada ćete vidjeti da se ponaša kao životinja," oduševljeno priča Olivier Hamant, botaničar na Sveučilištu Lyon u Francuskoj. Doista, 'time-lapse' kamera otkriva nepoznati svijet ponašanja biljaka u svoj njihovoj veličanstvenosti, što može potvrditi svatko tko je pogledao poznatu sekvencu šumovitog kraja iz serijala Life, autora Davida Attenborougha.

Poljubac je simbol univerzalnog jezika koji prevazilazi vreme i granice. Pre nekoliko desetina godina antropolozi su procenili da više od 90% kultura praktikuje ljubljenje. Ljudi imaju instinktivni nagon za ljubljenjem, ali način na koji to čine razlikuje se u zavisnosti od kulture ili ličnih iskustava.

Strastveni francuski poljubac deluje na naš mozak poput droge, stimulišući prirodne hemikalije u telima, a može izazvati čari istinske ekstaze koju pokreće koktel hormona i neurotransmitera. Tokom ljubljenja naše telo postaje izuzetno aktivno šaljući milijarde informacija od mozga do jezika, mišića lica, usana i kože. Ti impulsi proizvode niz neurotransmitera koji direktno utiču na to kako se osećamo.

Kada se poljubac desi, telo i mozak dožive niz jedinstvenih hemijskih reakcija. Strastveni poljubac prvo širi krvne žile pa mozak prima više kiseonika nego inače. Obrazi se zacrvene, a puls ubrzava. Disanje postaje nepravilno i duboko. Zenice se šire, a pet od dvanaest moždanih živaca odmah se aktivira ‒ zahvaljujući njima, pojačava se čulo vida, kao i čulo mirisa, sluha, ukusa i dodira.


Dugi poljubac nam takođe omogućava da 'okusimo' tuđi ukus koji nam može otkriti tragove o njenom ili njegovom zdravlju i plodnosti. Jezici ‒ prekriveni malim izbočinama, idealno su dizajnirani za (podsvesno) prikupljanje takvih informacija.

Svemir je, vrlo lako moguće, jedan "velik i složen hologram", a naša vizija života u tri dimenzije isto tako je možda samo iluzija. Barem tako kažu astrofizičari koji proučavaju pozadinsko kozmičko mikrovalno zračenje, odnosno energiju koja je ostala nakon Velikog praska (Big Bang).

Naime, proučavajući navedeno zračenje, astrofizičari su otkrili znatnu količinu dokaza da je svemir u kojem živimo zapravo hologram. U najmanju ruku, za ovu egzotičnu teoriju postoji jednaka količina dokaza kao i za tradicionalnu ideju svemira kakvog poznajemo, tvrde astrofizičari sa Sveučilišta u Southamptonu, koji su surađivali s kolegama iz Italije i Kanade.

Da je svemir samo uvjerljiva projekcija, poput primjerice 3D projekcije filma u kinu u kojoj percipiramo dubinu, iako znamo da ona dolazi zapravo s ravnog ekrana, ideja je koja potječe iz 90-ih godina 20. stoljeća. Ta teorija sugerira da se sve što vidimo i percipiramo kao 3D stvarnost te vrijeme, zapravo na granicama ravne površine.

"Zamislite da sve što vidite, osjećate i čujete u tri dimenzije (kao i vaša percepcija vremena), zapravo proizlazi iz ravne, dvodimenzionalne površine. Ideja je to slična običnim hologramima, gdje je trodimenzionalna slika upisana na dvodimenzionalnu površinu, poput holograma na kreditnoj kartici", ističe Kostas Skenderis, profesor matematike na spomenutom sveučilištu, a prenosi Independent.

"No ipak, u ovom slučaju je riječ o kodiranju čitavog svemira", dodaje Skenderis.

To istraživanje moglo bi ujediniti dva središnja dijela našeg razumijevanja fizike - teoriju relativnosti koja objašnjava stvari na najvećoj skali te kvantnu teoriju, koja objašnjava stvari na najmanjoj razini.

"Holografija je ogroman skok naprijed u načinu na koji razmišljamo sastavu i postanku svemira. Znanstvenici već desetljećima rade na spajanju teorije relativnosti i kvantne teorije, a neki vjeruju da koncept hologramskog svemira ima potencijal pomiriti te dvije teorije. Nadam se da će nas ovo istraživanje dovesti korak bliže tom cilju", zaključio je Skenderis.