Vođa istraživanja, Stejsi Harmer s Univerziteta u Kaliforniji, ističe da je reč o prvom poznatom primeru u kome rast neke biljke menja njen unutrašnji sat i da to čak ima i evolucijske posledice.
Najmanje od 1898. godine naučnici posmatraju suncokrete koji dan započinju okrenuti prema istoku i tokom dana se polako okreću prema zapadu, da bi se tokom noći ponovo vratili ka istočnoj strani. Do sada se nije znalo šta reguliše taj proces.
Kako bi ustanovili da li je u pitanju biološki sat ili se biljke jednostavno kreću po nekom predodređenom rasporedu, američki biolozi sproveli su niz eksperimenata - suncokrete su privezali tako da nisu mogli da se pomeraju, a zatim ih postavili u posude koje su na početku dana okrenuli ka zapadu, suprotno od signala koje uobičajeno dobijaju od Sunca. Time su uspeli da im poremete ritam.
Zatim su suncokrete postavili u laboratoriju s fiksiranim veštačkim svetlom i ustanovili da su se nekoliko dana njihali napred-nazad. „To je ponašanje kakvo očekujete od mehanizma koga pokreće unutrašnji sat“, ističe Harmenova.
Komentar: U znanstveni mit "karike koja nedostaje" vjerovali smo godinama, a sada se postavlja neizbježno pitanje - koliko znanstvenih prevara još ima i da li je i naša povijest lažna?